Alt ber til

Ingolf S. Olsen
.....

Løgfrøðiliga ber tað til at gera broytingar í norðurlendsku tví­skatta­avtaluni, og tað kann gerast upp á fleiri mátar.
Tað sigur Jákup Eyð­finn Kjærbo, leiðandi løg­frøðingur hjá Taks.
– Grønland kom ong­an­tíð við í felags norð­ur­lendsku tví­skatta­av­taluna, tí tey hildu tað verða ov dýrt fyri Grøn­land. Vit kunnu sjálv­andi eisini bara fara burt­ur úr aftur felags norð­urlendsku avtaluni og gera millumlanda avtalu við hvørt landið sær í staðin, sigur hann, men vísir á, at tað eisini finnast aðrir og minni víttgangandi mátar.
– Vit kunnu royna at sleppa at samráðast av nýggjum um onkrar ásetingar, ella gera ser­avtalur. Fordømi er um tað við sonevndu “Grænse­gængende aftale”, sum Svøríki og Dan­mark gjørdu sína­millum í sambandi við arbeiðsmegina, sum hvønn dag ferð­ast mill­um Svøríki og Dan­mark um Oyra­sund.
– Ein annar møguleiki er at royna at broyta linkingarháttin frá ek­stemption til kreditt. Við ekstemption-hátt­in­um geva vit skatt­ingar­rættin frá okkum, men við kredittháttinum kunnu vit fáa munin, um skatturin í landinum, har arbeitt verður, er lægri enn her, sigur Ják­up Eyðfinn Kjærbo.
Hann er tó varin við at koma við ítøki­lig­um ráðum um, hvat hann heldur, at fíggjar­málaráðharrin skal fara eftir.
– Tað er ilt at siga, tí tað kann ganga báðar vegir. Tað sum er ein fyrimunur í dag, er ikki neyðturviliga eisini ein fyrimunur í morgin, stað­festir leiðandi løg­frøðingurin hjá Taks.