Starvsmannafelagið hevur fleiri ferðir sannað, at tað ber ikki til at gera eina avtalu við landsstýrið - og tá er tað líka mikið, hvør situr við valdið. Fakfelagið, sum fyri fimm árum síðani vísti stórsinni í krepputíð við at lækka lønirnar 8,5%, fær einki afturfyri - og fær heldur einki endurgoldið.
Útrokningar eru gjørdar, sum vísa, at reallønarmissurin frá 1990 - 1999 er 25,7%. Skal keypiorkan vera tann sama, sum hon var í 1990, so mugu lønirnar hækka 57,6%.
Vit skilja sjálvandi, at fíggjarmálaráðharrin vil fara varisliga fram. Men tá tað nú stendur betri til í samfelagnum, so er tað ikki ov nógv kravt, at løntakarin fær nakað endurgoldið. Tað er rætt, sum formaður Starvsmannafelagsins sigur, at løntakarin hevur goldið fyri kreppuna - tí er eitt krav um endurgjald ikki annað enn rímuligt.
Landsstýrið gjørdi tað sama. Landsstýrið kravdi - og fekk endurgjald frá donsku stjórnini fyri bankabjargingarnar. Harvið vórðu viðurskiftini aftur normaliserað. At Starvsmannafelagið eisini krevur normalisering er ikki annað enn nátúrligt.
At kostnaðarstøðið í Føroyum er ov høgt er ein myta. Tann undanførslan heldur ikki. Er tað hinvegin ein partur í fyrireikingunum til fullveldið - at lønirnar skulu haldast niðri, so hevur føroyski løntakarin ikki gott í væntu.
? Verða krøvini hjá Starvsmannafelagnum eftirlíkað, kunnu vit akkurát tað sama lata Føroyar aftur og steingja hurðina, sigur fíggjarmálaráðharrin, sum heldur, at funnin verður ein loysn, sum øll verða nøgd við - uttan at lønirnar hækka.
Verður framhaldandi hildið fast við, at lønirnar skulu fastfrystast, so eru tað ikki fakfeløgini sum provokera: Tá er tað fíggjarmálaráðharrin og harvið alt landsstýrið, sum provokerar!
