Jógvan Martin eitt 13-tal

Frank Davidsen, Sørvágur

Endiliga vísti Christian Høgni okkum síni evni fult út, eins og Andrew spældi ein sera góðan dyst.

Uttan at taka nakað frá Súna, Jón Róa og restini av hóp­i­num, so vóru Rógvi og Mikkjal eftir míni met­ing teir, ið serliga skar­aðu framúr, og ein kann undr­ast á, at ein leikari sum Mikkj­al ikki hevur ver­ið fastur maður á lands­lið­num.

Krútsterkur ivð fínum tekn­ikki og dugir væl at teima, tá ið hann taklar, so er hann kanska besti de­­f­ens­ivi miðvallarleikarin, vit hava havt á lands­lið­num.

At Rógvi fekk níggju út av tíggju bóltum í luftini móti heimsmeistarunum, eins og hann bardist fyri hvønn bólt og harafturat hev­ur máltev og fekk eitt mál í heimsklassa, sigur alt.

Liðskiparin Óli skal ikki gloym­ast, og har má sigast, at hann hevur ómetaliga nógv at siga fyri landsliðið, og er tað fult uppiborið, at hó­­ast hann spælir í 1. deild, so er hann krum­tapp­urin á landsliðnum.

Nú landsliðið nærum var full­mannað, vísti Jógvan Mart­in format, og eftir ein so­vorðn­an branddyst skylda vit landsliðnum, at vit fylla Svangaskarð mik­u­kvøldið.