Jørðin skalv undir Japan

Ongantíð gloyma japanarar tann 11. mars í 2011. Fyrst skalv jørðin so ógvusliga undir teimum, at óteljandi bygningar fóru í knús. So sópaði ein flóðalda heilar býir burtur, og tá sjógvurin fjaraði aftur, sprongdist eitt kjarnuorkuverk í Fukushima. Tað, sum byrjaði við einum lívshættisligum jarðskjálvta í undirgrundini, endaði sum ein umfatandi hóttan úr luftini, tí regnið sigst nú vera geislavirkið

Heimssøga varð skrivað fríggjadagin fyri viku síðan, tá jørðin fór at skelva í Eld­kringinum í Kyrrahavinum. Kl. 05.46 føroyska tíð var ein jarðskjálvti 373 kilo­metrar út fyri japonsku strond­ini, sum í fyrstani varð máldur til 8,9 á Richter-stiganum, men sum jarðfrøðingar síðan hava staðfest hevði styrkina 9,0. So harð­ir skjálvtar eru sera sjáldsamir. Tann harðasti skjálvtin nakrantíð var í Kili í 1960. Hann varð máldur til 9,5 á Richter-stiganum. Tann í Japan fyri viku síðan var líka harður sum tríggir skjálvtar í 1700, 1868 og 1952. Allir vórðu teir máldir til 9,0 á Richter-stig­anum og teljast millum fimm teir harð­astu skjálvtarnar nakrantíð.

Alt sópað burtur
Avleiðingarnar av einum jarðskjálvta eru ofta, at hús og bygningar verða løgd í oyði av ristingunum, og at fólk doyggja ella fáa mein, tí tey enda und­ir húsa­toftunum. Hetta hendi eisini manga­staðni í Japan fríggjadagin. Men eins og í Indonesia og har um leiðir í 2004 reistist av skjálvtanum ein ovur­stór flóðalda, sum straks setti kós ímóti mongu býunum á japonsku eystur­strondini og eisini gjørdi um seg heilt yviri á amerikonsku vesturstrondini. Myndirnar av flóðalduni í Japan vóru upp­aftur meira skakandi enn myndirnar í Indonesia í 2004. Sum ein ovurstór døkk tunga át hon sær veg inn í landið og tók fólk, djór, hús, bilar og skip við sær. Eldur var í mangastaðni, og bilar og hús flutu í vatninum sum leikur.
So skuldi ein hildið, at fleiri ólukkur ikki kundu raka landið, men ristingarnar av skjálvtanum vóru so ógvusligar, at tær skaddu mangan bygning illa, eisini framkomna kjarnorkuverkið í Fuku­shima. Kjarnorkuverkini í Japan eru brynjað til at standa ímóti jarðskjálvtum, men hesaferð var skjálvtin so harður, at ringasti marrudreymurin gekk út. Fyrst var ein hørð spronging á verk­inum, ið sást á sjónvarpsmyndum um allan heim. Síðan hava verið fleiri sprong­ingar, og 50 mans hava havt úr at gera at bjarga tí, ið bjargast kann á verk­inum. Í økinum kring verkið fingu 140.000 fólk í vikuni boð um at halda seg innan­dura orsakað av geislavirkna vand­anum. Fleiri lond hava eisini sent flog­før eftir fólki, so tey kunnu sleppa úr landinum.
Alt, sum kundi ganga galið, gekk sostatt galið í sambandi við jarð­skjálvtan, og tað kanska mest skelkandi av øllum var, at eitt kjarnorkuverk kundi fara so illa í einum landi, ið er tøkn­iliga so væl fyri sum Japan. Van­lukkan í Fukushima fer ivaleyst at hava við sær, at mótmælini ímóti kjarn­orku kring heimin taka dik á seg, og longu nú hava mótmælisgongur verið. Hetj­urnar í løtuni eru tó teir 50 menn­inir, sum hava stríðst við at spræna sjógv á upphitaðu reaktorarnar í Fuku­shima. Teir hava longu verið fyri so nógvum geislavirknum strálingum, at teir kanska mugu bøta við lívinum, hevur kjarn­orkuserfrøðingurin, David Brenner, sagt við CNN. Og menninir vita hetta sjálvir. Teir offra seg fyri land og fólk.
Trífalda vanlukkan við jarð­skjálvta, flóðaldu og kjarn­orku­hóttan er í mangar mátar ófatilig, tí hvussu hart kann eitt land verða rakt, kunnu vit spyrja. Vanlukkan hevur tó langt frá kostað so mong mannalív sum flóð­aldan í Indonesia í 2004. Tá doyðu 280.000 fólk. Higartil eru 5.000 fólk funnin deyð í Japan, men óttast verður fyri, at talið fer upp um 13.000. Hundrað­túsundtals fólk hava tó mist hús og heim, fólk standa í longum røð­um fyri at fáa vatn og mat, og mong leita fram­vegis eftir næstringum, sum ikki eru komnir afturíaftur. Ein eldri kona segði við CNN í vikuni, at hon var fegin um at vera sloppin við lívinum, men helt seg vera ov gamla til at vera heim­leys. Hon var so køld, segði hon. 
 
Sum ein stór vera
Á hendan hátt hevur ógvusligi jarð­skjálvtin í Kyrrahavinum sett Japan í undantaksstøðu, og framtíðin er óviss. Skjálvtin var so harður, at hann kann ikki samanberast við teir jarðskjálvtar, sum hava verið í eitt nú Íslandi seinnu árini. Men hevur tú havt tíni bein standandi á gólvi, ið brádliga fer at skelva og skrenja av jarðskjálvta, gloymir tú ongantíð kensluna. Upplivdi tveir jarðskjálvtar í Íslandi 17. og 21. juni í 2000, sum vórðu máldir til 6,2 og 6,1 á Richter-stiganum. Sum eitt skot fór allur íbúðarblokkurin á Akranesi at skelva og halda ein ønskriligan gang, ið minti um skip, sum við fullari ferð siglir á land. Loft, veggir og gólv fóru skeiv hvørt av øðrum, og ein brádlig kensla av ráða­loysi vaktist í heilanum. Men niður­støðan var greið beinanvegin: Jarðskjálvti!
Tær báðar ferðirnar í Íslandi skrædn­aði jørðin fleiri staðni á Reykja­nesi, og á Selfossi fóru summi hús illa. Mansskaði var tíbetur ongin. Í íbúðar­blokkinum á Akranesi sluppu vit okk­um útum, meðan jørðin framvegis skalv. Uttanfyri var sjónin óverulig. Asfaltið á parkeringsplássinum livdi sum bylgjur í sjónum, og parkeraðu bil­arnir dandaðu, so fjaðrarnir vórðu spentir á tamb. Tú fekst kensluna av, at ein ovurstór vera skreið inni undir asfalt­inum. Hetta var tann 17. juni í 2000. Tann 21. juni høvdu vit lært, at vit skuldu seta okkum undir eitt borð ella stilla okkum í onkran durakarm, meðan jarð­skjálvti var, tí har er altíð trygg­ast at vera. Í einum durakarmi stóðu vit so, til seinni skjálvtin var av. Tá friður var aftur, skulvu bara beinini. Av skelk­inum.
Í tílíkum løtum verða trupulleikar í ger­andisdegnum ógvuliga smáir, og tú upp­livir, kanska eins og sjómenn í ódnar­veðri, at mangt er størri og mátt­mikl­ari enn menniskjan. Jørðin livir og flyt­ur seg. Í Eldkringinum í Kyrra­hav­inum er støðugt lív í undir­grund­ini, og avleið­ingarnar eru mang­an van­lukku­ligar. Ísland liggur mitt á rygginum, har amerikanska og evro­peiska meginlandið fara sundur. Landið skrædnar alla tíðina eitt sindur. Viðhvørt eru stórir jarðskjálvtar, men sum oftast eru teir smáir. Eldgos gera so eisini um seg, eitt nú í Grímsvøtnum, Heklu og í Eyjafjallajøkli. Nær næsta náttúruvanlukkan fer at gera um seg, veit ongin við vissu, men at fleiri verða, er líka vist sum, at fuglar hvønn dag fara á flog. Tí soleiðis er jørðin.