FÓLKAKIRKJAN
Sunnudagin var hátíðardámur í Havnar kirkju, tá Bjarni Bæk, dómpróstur, innsetti Marjuna Lómaklett úr Klaksvík sum prest í Suðurstreymoyar eystara prestagjaldi.
Marjun Lómaklett hevur áður verið prestur í danska býnum Sæby í nøkur ár, og har fer hon at halda fráfaringarguðstænastu næsta sunnudag.
Fýra umsóknir komu inn til prestastarvið í Suðurstreymoyar eystara prestagjaldi, og Marjun Lómaklett varð innstillað sum nummar eitt.
Umframt Marjun Lómaklett og Bjarna Bæk, vóru Hans Jacob Joensen, bispur, og Sonja Klein, prestur, eisini til staðar undir guðstænastuni.
<B normal"$?$end$!$Prædika eftir Marjuna Lómaklett. Hildin í Havnar kirkju sunnudagin 21. januar 2007< STRONG>
<B STRONG normal"$?$end$!$ <>
<B STRONG normal"$?$end$!$ <>
Prædika eftir Marjuna Lómaklett. Hildin í Havnar kirkju sunnudagin 21. januar 2007<?xml:namespace prefix = o ns = ""urn:schemas-microsoft-com:office:office"" /><o:p></o:p>
<B STRONG normal"$?$end$!$ <>
<B STRONG normal"$?$end$!$3. s. e. trettanda <>
Dagsins tekstur sigur frá tveimum lekingum, ið samstundis beinleiðis og óbeinleiðis eru tvær trúarfrásagnir.
Eydsæð er, at trúarálitið er tengt at Jesusi. Bæði hin spidalski og herhøvdingin fara til Jesusar og ikki til onkran annan. Hin spidalski hevur uttan iva havt síni ivamál, áðrenn hann nærkaðist Jesusi, tí hann visti jú, at hann ikki mátti koma nærhendis frískum menniskjum. Og herhøvdingin hevur eisini skulað tikið mót til sín; tí sum heiðin herhøvdingi var tað ikki sum at siga tað at leita sær til Jesusar. Sostatt sýndi heryvirmaðurin stórt dirvi og vann á mannaóttanum.
Felags fyri báðar er, at teir koma fyri at biðja um hjálp, hóast teir kenna seg óverdigar í mun til Jesus. Teir koma, tí teir vóru í neyð, og tí teir trúðu, at Jesus kundi hjálpa teimum. Teir vóru sterkt sannførdir um, at Jesus kundi hjálpa teimum, og teir vórðu ikki vónsviknir.
Spidalskleiki ella líktrá er navnið á eini ræðuligari sjúku. Hon er ikki pínufull, men er fyrst og fremst vandamikil, tí evnið til at kenna pínu hvørvur. Tað er ein sjúka, har ið ein upplivir forfall, upploysing og oyðilegging. Tað er forfall likamsins, men tað er eisini upploysing og oyðilegging av tí menniskjaliga felagsskapinum.
Tað merkir, at hin spidalski mátti fara frá bygd og familju síni til tess at liva saman við øðrum spidølskum. – Tann spidalski var trúarliga óreinur. Varð tí útstoyttur úr templinum, og harvið eisini hildin frá gudstænastuni. Tí eitur tað um hin spidalska, at ikki bert varð hann lektur fyri sjúkuna, men hann vard eisini reinsaður. Og tí er tað, at presturin skal kanna hann og boða hann reinsadan, so hann aftur hevur atgongd til templið og harvið kunna luttaka í gudstænastuni.
Á tann hátt kann tala Bíbliunnar um spidalskleika minna okkum á sjúkdómin hjá allari tí fallnu mannaættini, - nevniliga syndina – júst tað, at vit vilja nakað annað enn tað, ið er vilji Guds. At vit søkja okkum sjálv og okkara egna, og harvið eins og líktráin útiloka okkum sjálv – beint tvørturímóti vilja Guds – frá hansara nærveru.
Men Jesus kom sum okkara stóri lækni. Hann kom fyri at lekja okkum, bæði uttan og innan. Jesus kann ikki einans lekja likamliga, men hann kann eisini taka burtur syndina, sum skilti okkum frá Gudi og øðrum menniskjum. - Jesus kom fyri at geva okkum fyrigeving Guds. Hann bar syndir várar og leið í deyðan fyri okkum.
Hin spidalski var útilokaður frá gudstænastuni og menniskjum. Og soleiðis var tað eisini á ein hátt hjá tí rómverskja heryvirmanninum, hvørs drongur var sjúkur. Tí í eygum jødanna var ein rómverskur herhøvdingi eisini ein, ið tú skuldi halda teg frá. Tí fyri tað fyrsta var hann heidningur, tvs. ikki jødi, og tí útihýstur frá kærleika og vælsignilsi Guds. Harafturat var hann eitt umboð fyri tað fíggindaliga hersetingarvaldið. Hóast hetta tordi herhøvdingin at leita sær til Jesusar, tí hann ikki visti, hvat hann annars skuldi gera. Hann var vísur í, at Jesus bæði vildi og kundi lekja mannin, - eisini um hann var frástaddur! Jesus hevði stóra virðing fyri áliti herhøvdingans til hansara guddómmligu megi og mátt. Samstundis undraðist hann yvir, at ein maður, ið ikki hoyrdi til Guds útvalda fólk, hevði so stóra trúgv!</PRE$?$END$!$&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP; í < Herhøvdingin nógv størri álit Gud flestu jødar, hevði hann, hóast jødi, ríki Guds. Ja, kraft síni megnar kemur hann borðs vid trimum patriarkunum Ísrael, Abrahami, Ísaki Jákupi. Meðan egna varpaði seg sjálvan myrkrið vantrúgv sína. Her tingini veruliga høvdið. mong av teimum, trúðu, vóru sjálvskrivað pláss veitsluborðið Himlinum, máttu sanna, vórðu sett uttan sortan. Ímeðan tey, uttanfyri stóðu, hoyrdu fingu loyvi sita háborðs, vegna trúgv teirra frelsaran!< Hetta tann stóri útviklingurin, hendir Nýggja Testamenti frá gomlu sáttmálatíðini, har var sama, tad fólkið til, trúgva á Jesus, hoyra nýggja fólk Guds.< PRE$?$end$!$ Eftir deyða Jesusar uppreisn hansara hitt ovurstóra skiftið hent. Nú er gleðiboðskapur Guds um frelsu ævigt lív - bert galdandi jødiska fólkið, stendur allari mannaættini boði ikki sum eitt tilboð fyri lækkaðan prís, men púra ókeypis treytaleyst, so ótrúligt enn ljóðar.< PRE$?$end$!$ Tí sendi Jesus sínar dag okkum – út heimin teimum kendu missións- dópsboðunum: ”Farið tí gerið øll fólkasløgini lærusveinar mínar, doypa navns faðirsins sonarins hins heilaga anda, og tað tit læra tey at halda tað, ið havi boðið tykkum. Og sí, eg eri við tykkum allar dagar alt til veraldar enda!”< PRE$?$end$!$<BR> Hin spidalski og herhøvdingin vórðu hjálptir. – Teir – eins og vit nú fáa eisini ta hjálp, ið okkum tørvar – um bert vit geva okkum far um tað. Og tí verða dagsins undurverk og lekifrásøgnir samstundis tvær trúarfrásagnir. Jesus lekti hin líktráa, hann stedgaði forfallinum og endurskapaði hann. – Hin spedalski er fyri langari tíð síðani deyður, men <I < normal"$?$end$!$frásøgnin EM>um hann <I < EM normal"$?$end$!$livir.>– Vit liva <I EM normal"$?$end$!$nú,<>og tað er til okkara, ið liva við forfalli og upploysing av øðrum slag, at tad verður <I < er Jesus EM normal"$?$end$!$sagt: samanhangur lívsins.>Kærleiki Guds er kletturin undir øllum rillandi lívum.</PRE$?$END$!$&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP; í < Gud vid seg veruliga PRE$?$end$!$ er Guds um - sum Jesus – tí og tað at tað, ið Og við EM heilt ótrúliga frásøgnini er, hon snýr um, hvussu sjálvur fer inn heimin, forfalli, her tosar Orð hevur myndugleika mátt, hetta ger, fremur altíð sigur boðar.< Soleiðis lutvíst egnu orðum. Har vald okkum, stundum ræðir Við orðum vit skapa gleði kring okkum. Vit byggja upp bjóða hvørjum øðrum innum fjálga. orð okkara kunnu eisini seta onnur uttanfyri, oyðileggja felagsskapir, fremja ótryggleika dapurleika mannasálum. Tað skylda hjá kristnum vanda sær talu sína.<I normal"$?$end$!$></PRE$?$END$!$&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP;&NBSP; í < nógv Gud hóast ríki Ja, har PRE$?$end$!$ hansara er Guds ikki fyri so og at ið alt EM er, hvussu Orð altíð vald okkum, vit Vit orð okkara Tað Tá hava vald, meira man hava. gleðiliga lívsins tænastu. fáa fram ímillum alt, byggir lívið upp. skapar góðan tokka manna millum ger gróðrarlíkindi kærleika.< liva einum heimi, ótrygt ferst. Men livir. her. mugu fara, heimur fer, <I normal"$?$end$!$eru>vit kortini elskað av skaparanum, ið vil lekja okkum. Tá er hann har við sínum almáttuga orði og talar: Statt upp, og gakk inn til eitt nýtt lív.</PRE$?$END$!$<BR>Hesum skulu vit trúgva, eins og herhøvdingin úr Kapernaum. Trúgv hansara er einki annað enn eitt barnsligt álit á, at Jesus kann hjálpa. Hann veit, at hansara egnu orð kunnu avrika nógv, eins og hann sjálvur hevði roynt við hermonnum sínum – og hann visti, at <I er Jesus tað EM normal"$?$end$!$Guds orð, sjálvur,<>ið kundi avrikað alt soleiðis, ið tað júst hendi fyri hinum spidalska og fyri honum sjálvum.
Gleðiboðskapurin er, at við sama myndugleika talar Jesus til okkara í dag: Jesus sigur: ”Eg eri vegurin, sannleikin og lívið!”, Statt upp, og gakk inn til lívið!” - Jesus Kristus er samanhangur lívsins og djúpa meining okkara. Er lívið um at hvørva fyri okkum, so skapar hann eitt nýtt lív. Hóast vit hava hug at tveita frá okkum viðhvørt, uppgevur hann tó aldrin okkum. Tvørturímóti, hann sigur: ”Eg eri við tykkum allar dagar alt til veraldar enda!”
Amen
