Og rætt hevur Heðin Mortensen í tí, at í politisku skipanini hevur høvuðsstaðurin ongan góðan – ella fáar. Fleiri politikarar síggja tað sum eina dygd at vera ímóti Havnini – og síggja eina æru í at draga stovnar úr Havnini og út á bygd. Hetta »bragd« hava fleiri gjørt: Jørgen Niclasen, Aksel V. Johannesen og Jacob Vestergaard bara fyri at nevna onkrar.
Og í landsstýrinum í dag sita eisini fleiri, sum pontentielt vilja draga skattakrónur úr høvuðstaðnum – bara tað er til okkurt úti á bygd.
Soleiðis kunnu vit gita, at íløgur helst fara at verða gjørdar í vegakervi í Eysturoy, eftirsum at landsstýrismaðurin í innlendismálum er av Skálafjørðinum. Klaksvíkar Sjúkrahús verður tikið fram um landssjúkrahúsið, og Tekniski Skúli í Klaksvík fram um skúladepil í Marknagili, og vit fara óiva næstu dagarnar at síggja eitt eljustríð millum samgongupolitikarar um skattakrónur, sum skulu dragast higar og haðar.
Hetta er eitt løgið fyribrigdi, vit hava. Ofta tykist tað sum um, at endamálið er, at tað skal vera líka keðiligt í Havn sum onkra aðrastaðni í landinum.
Høvdu vit nóg mikið av pengum, so kundu vit havt fleiri kraftsentur í landinum. Men tað hava vit ikki. Løgmaður sigur, at norðurlendska vælferðarsamfelagið als ikki verður ein sjálvfylgja í framtíðini.
Kanska hann hevur rætt, hóast vit ikki vóna tað. Men sum landsins leiðari, so skyldar hann okkum eisini at tryggja, at pengarnir verða brúktir skilagott.
Hava vit ráð at hava fleiri skúlar, til dømis tekniskar skúlar, sjómansskúlar, studentaskúlar, sjúkrahús og so framvegis. Høvdu vit ikki kunna spart pengar, við at lagt stovnar saman?
Og hví kunnu vit ikki hava eitt sterkt kraftsendur í Føroyum, sjálvt um tað liggur í Havn? Havnin er høvuðsstaðurin hjá okkum øllum. Hon er størsti býur og soleiðis ein nátúrligur staður til eitt kraftsentur – og so liggur hon mitt í Føroyum, í sentrum.
Borgarstjórin hevur grein í sínum máli, tá hann lýsir illviljan millum landspolitikarar mótvegis høvuðsstaðnum. Hesin illvilji kostar nógvar milliónir – og hann er ein stór hóttan móti vælferðarsamfelagnum.
Hetta er eitt mál, sum Kaj Leo Johannesen kann taka í egnar hendur. Hann kann steðga fordómunum og seta ein skilvísan politikk á skrá, sum gagnar høvuðsstaði, útjaðara og allari tjóðini.
