ODDAGREIN: Samstarvið sum hvarv

So var verkfallið veruleiki. Verkfall um prin­sipp­­ið um, at tað ikki ber til at tvinna sam­an flat­skatt­in og løn­­ar­­hækk­ing. Og tað er ikki so løg­ið, at Ped­agog­fel­ag­ið ikki tím­ir tað, tí her snýr tað seg um at tvinna skatt­a­lætt­an hjá nøkr­um øðr­um sam­an við løn­ar­hækk­ing til pedagogar. (Í skriv­andi stund er ikki greitt, um Starvs­mann­a­fel­agið fer í verkfall.)

Hinvegin kundu fakfeløgini á al­menna ar­beiðs­markn­að­i­num tik­ið av ti­lboð­num frá fyrr­ver­andi fíggj­ar­mál­a­ráð­harr­a­num um tvær ferð­ir 1,2 pro­sent í løn­ar­hækk­ing – so var frið­ur nú. Men feløgini hava helst ikki sæð møg­u­leik­an fyri, at vit fingu eina re­akt­i­on­era stjórn, sum so skjótt kundi gera so stór­ar broyt­ing­ar í skatt­a­skip­an­ini, sum eitt nú gev­ur lands­stýr­is­fólk­u­num tað sum svar­ar til eina lønarhækking upp á eini 15 prosent eftir gomlu skip­an­ini.

Spurningurin er so, hvat Ped­a­gog­fel­ag­ið fær burtur úr einum verk­falli nú. Land­ið sparir pengar til løn­ir, og ar­beiðs­geva­r­ar­nir vinna stórt upp­á, at fak­fel­øg­ini kort­ini ikki standa saman sam­haldsføst.

Í so máta hevur fakfegs­sam­starv­ið fingið eitt skot fyri bógvin. Fyrst fóru sjúk­r­a­røktarfrøðingarnir burt­ur úr, so fóru tey at tosa um at gera ein pol­it­isk­an flokk, og at enda koma tey burt­ur úr samráðingunum hvør í sín­um lag – uttan at stuðla hvør øðr­um, nú verk­fal­lið rakar hjá teim­um lægst løntu limunum.

Tað verð­ur áhugavert at síggja, hvønn týdn­ing verkfallið fær, nú fel­øg­ini kortini ikki standa saman. Um fak­fel­ags­sam­star­við er farið søg­una er ilt at meta um, men hóast fak­fel­ags­leið­ar­ar­nir siga, at tey standa sam­an, so er sund­ur­lynd­ið rætti­liga eyðsýnt. Og tað er bara gott fyri ar­beiðs­gev­ar­ar­nar, at kíli er sett­ur í sam­starvið.

Higartil er tað landsstýrið, sum hev­ur vunnið alt stríð við fak­fel­øg­ini. Ágangurin á samgonguna var øð­i­lig­ur fyri jól, men hann hevði kort­ini als onga ávirkan – og Fólka­flokk­urin vann sítt mál við skatta­lætta til tey ríku.

Her standa fakfeløgini so nú. Tey flestu teirra vilja ikki í stríðið, sum eitt verk­fall hevur við sær – uttan ped­a­gog­fel­ag­ið, sum er fakfelagið hjá lægst løntu.

Før­oy­ing­ar hava so mangan trup­ul­leikar við at standa saman og stuðla hvør øðr­um. Tí var hendan roynd­in við fak­fel­ags­sam­starv­i­num sera á­hug­a­verd – um tað nú bar til at sameina føroysku fak­fel­ags­rørsl­una við ein­um kon­struk­tiv­um end­a­máli. Men tað sær svart út – og fara pedagogarnir einsa­mall­ir í verk­fall fyri at bøta um egin løn­ar­við­ur­skifti, meðan hini arbeiða sum um einki var hent, so er stríðið givið upp fyri skutil – og so verða tað hug­sjón­ir­nar hjá Fólka­flokki­num sum fara at merkja løn­ar­poli­tikk­in hjá land­i­num framyvir.