Men arvurin eftir Jóannes Eidesgaard er tungur at lyfta. Hóast stóri maðurin av Tvøroyri valla tyktist knógva byrðuna, so kann ein nýggjur maður gera tað – um hann saðlar um í flokkinum.
Og tað hava vit sæð fyrr.
Tjóðveldisflokkurin gjørdi tað í 1998. Tá Tjóðveldisflokkurin umsíðir varð tikin í álvara sum konstruktivur samstarvsflokkur og kom í samgongu við Javnaðarflokkin og Fólkaflokkin í 1975, fánaði loysingarbroddurin hjá flokkinum burtur.
Eftir at flokkurin fór at arbeiða sum einhvør annar sosialdemokratiskur flokkur, so køvdist tjóðskaparneistin nakað, og í áttati- og nítiárunum var tað eingin, sum trúði upp á einar sjálvstøðuguar Føroyar. Ikki ein gong fremstu tjóðveldisfólk. Tað var bara nakað tey hildu røður um og sungu um.
Ikki fyrr enn Høgni Hoydal – eftir at hava gjørt eina spennandi sjónvarpsrøð um, hvussu óreinir danir vóru móti føroyingunum í bankamálinum – uppfann orðið »skipað loysing«. Eftir stórsigurin hjá Tjóðveldisflokkinum á valinum í 1998, tá flokkurin vaks úr fýra upp í átta tingfólk, varð orðið »loysing« skúgvað heilt burtur, og orðið »fullveldi« kom í staðin. Hetta fyribrigdið fekk fastatøkur bæði í Fólkaflokkinum og í Gamla Sjálvstýrinum, so nú var lagað manni.
Og at tað var realpolitikkur, og nakað, sum fólk í Javnaðarflokkinum og Sambandsflokkinum eisini máttu fyrihalda seg til, varð greitt, tá fólkaatkvøðan varð útskrivað. Tey hildu ondini – líka til Anfinn Kallsberg, Fólkaflokkinum líkt, punkteraði møguleikan fyri einum sjálvstøðugum Føroyum og avblásti fólkaatkvøðuna, sum skuldi verða 26. mai í 2000.
Aksel V. Johannesen hevur proklamerað, at Javnaðarflokkurin er ein »samríkjaflokkur«. Bara vendingin »samríkjaflokkur« vísir, at hann ikki meinar tað akkurát soleiðis, og at flokkinum tørvar eitt nýtt hugtak, eins og Tjóðveldisflokkurin í 1998.
Tað nyttar einki hjá Akseli at kopiera Sambandsflokkin. Hann má finna upp á okkurt nýtt. Okkurt, sum fær fólk at fylkjast um »samríkjahugsjónina« upp á ein fiksari máta, so kann hann vinna sigrar.
