Nógv hevur verið funnist at tí fyrisitingarligu umskipanini, ið Finn Normann Christensen (FNC) stóð á odda fyri á sinni. Endamálið við umskipanini var at smalka almennu miðfyrisitingina, at gera hana meira smidliga fyri ikki um at tala at økja um rættartrygdina við betri málsviðgerð og tryggum mannagongdum. Hvørt alt hetta nú var eitt framstig fyri rættartrygdina skulu vit lata vera ósagt, men á einum øki tóktist hetta at vera galdandi nevniliga, tá talan var um starvsetanir. Landið fekk ein almennan starvsfólkapolitikk, og fyri at eingin ivi skuldi vera um, at alt hetta var meint í álvara, so fekk løgmaður og seinni fíggjarmálaráðharrin, ábyrgdina av starvsfólkapolitikkinum. Starvsfólkapolitikkurin var eitt framstig, tí starvsetanir komu í fasta legu. Reglurnar eru greiðar og almennar og galda fyri alt almenna økið. Eingin er hevjaður upp um hesar reglur!
Alt hetta bøtti ivaleyst um rættartrygdina hjá umsøkjarunum og FNC skipanin skapti møguleikar hjá nýggjum ættarliði av sera vælútbúgvnum fólki, ið kom aftur til landið eftir kreppuna. Miðfyrisitingin gjørdist ikki bíligari – hon gjørdist nógv dýrari. Almenningurin her sum aðrastaðir tykist vera sinnaður at rinda við skattinum fyri eina stóra og dýra miðfyrisiting, um almenningur og vinnulív fáa betri rættartrygd, skjótari og betri tænastur og ikki minst politiskar avgerðir tiknar á haldgóðum fyristingarligum støði.
Mong hava leingi spurt um okkara risastóra og sera kostnaðarmikla miðfyrisiting lýkur hesar fortreytir. Vit skulu ikki her taka dagar í hesum spurningi, men alt fleiri dømi og alt fleiri atfinningar frá Løgtingsins Umboðsmanni benda á, at unga og yvirvaksna miðfyrisiting okkara ikki lýkur slíkar sjálvsagdar fortreytir. Hetta tykist serstakliga vera galdandi fyri starvsetanarmál, ið júst var tað økið, ið nýggja skipanin var ætlað at bøta um. Hetta er mikið spell, tí fer starvsfólkapolitikkurin á glið, so skaðar hetta umdømið hjá allari miðfyrisitingini. Hetta gongur út yvir trúvirðið hjá øllum stjórnarráðum - tað er sum kunnugt ikki bert Uttanríkisráðið, sum hevur ilt í setanarpolitikkinum – her eru fleiri syndarar, eru teir nevndir, so eru teir kendir.
Seinasta málið hjá Uttanríkisráðnum minnir um eina gølu og hava vit kanska bert sæð toppin á ísfjallinum. Her hava vit eitt stjórnarráð, við sjálvum varaløgmanni sum evsta leiðara, sum uttan at blunka setir seg yvir alment galdandi starvsfólkapolitikkin. Tað kann væl vera, at leiðslan í Uttanríkisráðnum ikki beinleiðis hevur brotið nakra lóg, sum privatu løgfrøðiligu ráðgevar ráðsins tvíhalda um. Men tað er uttan fyri nakran iva, at URR hevur brotið tær fyrisitingarligu siðvenjur, sum eru galdandi á økinum og sum byggja á skrivligar og alment góðkendar reglur. Uttanríkisráðið hevur hartil brotið galdandi reglur, ásettar av Fíggjarmálaráðnum, og sum øll onnur stjórnarráð eru noydd at rætta seg eftir. Ráðið hevur í hesum máli sýnt eina so grova maktarrogansu, at hvørki løgmaður ella Løgting kunnu lata hetta um seg ganga. Gera tey tað, so er álitið millum manna til alla miðfyrsitingina fokið.
