Vár Drottur hvørs sæti á Himmlinum er
har skoðar øll veraldar ríki
Hans veldi og vitan um rúmdina fer
væl røkkur hvørt kykt hvørja blómu í verð.
Ei finnst her í heimi hans líki.
Tann verkevnismáttur av hansara hond
er allra manns upphav á foldum
tað yðandi lív fyllir stórhøv og lond,
ùr ísbláa himni til fjarðastu strond
til ótaldar verur í moldum.
Til verju og vernd er Guðs velduga hond
og máttmiklu einglanna skarðar
um leiðin er greið,ella løtan er vond
so er hansar eyga og eingil í nánd,
tá tung kennast spor millum varðar.
Hann byrjan og enda í hond hevur svá
vit gætur tí øll skuldu givið -
várt dagatal talt er hann sigur so frá
væl áðrenn várt eyga fekk ljósið at sjá
sum upphav og kraft var til lívið.
- - - -
Tó skugga kann brátt yvir lívsdagin her
tá maður bert jarðargóðs toknast,
tann hávi og møði øll ogn honum ber
og marglætisgripir hann savnaði her,
men valla veit hvørjun tað ognast.
Alt hold er sum gras íð blómar tað stund
á summri og sólføgrum løtum.
Tó kennist brátt heysti, tað kølnar um grund
og liljurnar føgru tær følna í lund,
og gult bognar grasið á fløtum.
Hvat gagnar so manni øll ogn hans og fæ
hann eftir seg legði á foldum,
men ikki gav ans um hin æviga stað
sum honum var givin til bústað tann dag
hann sjálvur lá gloymdur í moldum
Lat moldina eiga tað hennara er
sum móðir til seinast øll fevnir,
Tó andin er búgvin til drúgvari ferð
tá deyðin ei hond fekk á sál vára her,
sum fræls móti stjørnunum stevnir.
Viggo Johannesen
