Tað er so lætt, tá mann dugir at spæla sjónleik...

Fari at mæla løgmanni til at melda avboð ella – um ikki annað – at útseta sjónleikin við sonevndum “ríkisfundi” til avleiðingarnar av okkara álvarligu støðu við handilstongsli eru greiðar. Hetta er burturspilt orka, sum bert hevur til endamáls at fjala veruleikan fyri Føroya fólki og at rura okkum í blund

Var nakar stirðil í landsins stjórn, so fór løgmaður ikki nú á ein sonevndan “ríkis­fund”, sum bert skal halda uppi mytuni um ein so­nevnd­an “ríkisfelagsskap”. (Ein felagsskapur kann sjálv­sagt bert vera, um hann er ímillum sjálvstøðugar, fræls­ar og javnsettar partar.). Fari at mæla løgmanni til – um ikki annað – at boða frá, at hetta árliga “showið” má útset­ast til avleiðingarnar av ok­k­ara álvarsliga støðu við handil­stongsli er avgreidd.
Pínligt er tað. Og oyð­i­leggj­andi fyri, at vit reisa okk­um sum tjóð og taka ábyrgd av okkara egna lan­di, okkara menning og fram­tíð. Umframt “samráð í Før­oy­an­evnd” og “ríkisfundin” fara nú at koma ein røð av donsk­um ráðharrum kropp á kroppi til Føroya at spæla sínar leiklutir. Boðskapurin í hesum sjónleikum er so ómeta­liga einfaldur: At Dan­mark roynir alt til tess at hjálpa teimum neyðars før­oy­ing­unum. Og Danmark hev­ur valt “ríkisfelagsskapin” fremst og stendur saman um at royna at bjarga Før­oy­um frá boykotti og av­leið­ing­un­um frá ES.
Vit vita øll, at tað passar jú yvirhøvur ikki. Hetta er gykl og hykl. Men bæði lands­stýrið og føroysku fólka­tings­menninir spæla higar­til so glaðbeintir sínar leiklu­tir sum marionettir í hesum leiki. Teir somu politi­ka­rar, sum hava vunnið sær atkvøður uppá at billa fólki inn, at Danmark skal, um­veg­is teir, verja okkum og hjál­pa okkum í makrel- og silda­málinum, vilja av øllum halda uppi sjónleikinum og tykjast meira og meira des­perat­ir at flyta fokus frá veruleikanum.

Latið okkum gerast vaksin sum tjóð
Hví skulu vit ikki ístaðin gerast vaksin, leggja veruleikan á borðið og vinna okkum okkara egna pláss í heiminum – við egnari rødd og atgongd til altjóða samfelagið og heimsins tjóðir?
Veruleikin er jú, at Danmark hevur síni egnu áhugamál í heiminum at røkja. Onki løgið er í tí. Danmark og tann sonevndi “ríkisfelagsskapurin” hevur ikki røkt og kann ikki røkja okkara áhugamál og framtíðarmøguleikar í teimum avgerandi málunum. Soleiðis hevur tað altíð verið. Um tað var mentan og mál, fiskimark, undirgrund, bankamál ella altjóða viðurskifti. Bert har vit at enda sjálv hava tikið ábyrgd, hava vit ment okkum. Og undirbrotligheitin og sjón­lei­ku­rin hava kostað okk­um so øgiliga nógv – í pengum og búskaparligari menn­ing, burtur­spiltari orku, vantandi fólka­ræði og vantandi abyrgd.
Tess fyrr, vit koma til ta sannkenning, tess betri menna vit landið og fólka­ræðið – og eisini okkara sam­starv við Danmark og um­heim­in.

10 veruleikar um silda- og makrelmálið
Lat okkum hyggja at veru­leika­num um silda- og makrel­málið:
1. Danmark hevur ikki steðgað handilstongsli og tekur sjálvt lut í honum – tí tað eru greiðu áhugamál teir­ra. Her er ongin “verja í rik­­is­­felag­skapinum” – tvørt­ur­­ímóti.
2. Danmark kundi langt siðani havt steðgað hesum, um viljin og áhugamálini vóru til tess. Til dømis fekk Svø­ríki av sínum eintingum steðg­að einum forboði í ES ímóti at selja snús, hóast tað varð samtykt. Og Danmark hev­ur fingið afturvendandi undan­tøk í ES – og megnaði at fáa eina milliard í avsláttri fyri sítt gjald til ES í fjør – tí tað snúði seg m donsk áhuga­mál og tey løgdu alt inn uppá tað.
3. Sjálvandi fer Danmark ikki at stuðla Føroyum í hesum máli og harvið missa stóra ávirkan í ES frameftir í øðrum málum. Tað sama hendi, tá ES setti boykott ímóti øllum innflutningi av kópaskinnum, sum rakti Grønland sera meint. Og tað sama hendir hvørja ferð í hvalaveiðimálum. Danmark velur sjálvsagt egin áhugamál framum, tá tey ganga ímóti føroyskum og grønlendskum. Men látast kortini annað.
4. Danmark hevur handan leiktjøldini tikið fult undir við ES um, at Føroyar eru hóttan ímóti “burðardyggari umsiting av fiskastovnum”. Og handan leiktjøldini hevur Danmark eisini brúkt støðuna við boykottshóttan til tess at leggja trýst á Føroyar um at sleppa sínum krøvum. Tað gera tey framvegis.
5. Ikki fyrr enn tað stóð greitt, at boykottshóttanirnar ikki fingu Føroyar at slaka, kom panikkur í. Nú kom veruleikin fram, og tí fór allur sjónleikurin í gongd við at látast at royna at steðga tiltøkunum frá ES. Og hyggið at úrslitinum – onki varð framt, uttan bert tos.
6. Danmark tryggjaði í síni tíð ES ein størri part av Norðhavssildini enn Føroyar, hóast ES als onki vísindaligt krav hevur til henda stovn, sum ikki er í ES-sjógvi. Og Danmark fiskar 35% av ES-kvotuni. Hevur nakar danskur ráðharri sagt, at hetta var ein órættur og at ES má sleppa sínum krøvum til sild? Og hevur nakar danskur ráðharri (ella føroyskur fólkatingsmaður) kravt prógv á borðið frá ES?
7. Tað er fjant, tá Edmund Joensen billar fólki inn, at “vit hava fullveldi á fiskivinnuøkinum”. Nei, uttan­ríkis­politikkurin og øll okkara umboðan mót­vegis al­tjóða stovnum er gjøg­num Dan­mark og í navni Dan­mark­ar. Og Danmark ger av, hvat henda skal.
8. Okkara støða sum “Kongeriget Danmark for så vidt angår Færøerne” er ein stór og ógvuslig forðing fyri okkara luttøku í altjóða felagsskapum – eisini um fiskivinnu.
9. Sum sjálvstøðugt land, høvdu vit neyvan verið fyri stongsli. Hygg bert at Íslandi. Og tá høvdu vit beinleiðis atgongd til fólkarættarligar felagsskapir og høvdu kunnað gjørt neyðugar alliansur við onnur lond.
10. Sum fræls tjóð høvdu vit langt síðani bygt upp og ment okkara støðu og áhugamál sum ein miðdepil í Norðuratlantshavi – og ikki sum ein undirbrotligur danskur útjaðari. Vit fara sjálvsagt nú at taka ræðið á okkara landi og at skipa eitt sterkt og virkið Norðuratlantiskt samband við Ísland og Grønland og onnur lond, ið vit hava felags áhugamál við. Og vit fara at samstarva við Danmark og onnur lond á jøvnum føti – uttan sjónleik, gykl og hykl.
Og so at enda: Kann nakar siga mær, hví tað er so ómetaliga um at gera, at Danmark skal varðveita sín yvirvaldsrætt yvir Føroyum? Kann onkur geva mær eina góða grundgeving fyri, at ein tjóð skal hava avgerðarættin yvir aðrari, hóast tað ongantíð er samtykt av fólkinum?