Rættiliga bersøgin var hann, tá hann tók soleiðis til:
– Guð skal hann ei!
Alfred Olsen sat á formanspallinum, og hann helt ikki, at tað var átaluvert at svørja soleiðis við Guds navni av tingsins røðarapalli.
– So tá løgmaður kann, so kunnu hini væl saktans eisini...?
