Yvirgangurin bankaði á dyrnar

Hann er uppvaksin í Klaksvík við Djúpumýru sum sítt spælipláss. Hann er broyttur nógv sum fótbóltsleikari og hevur eisini upplivað nógv uttanfyri fótbóltsvøllin, helst meiri enn teir flestu fótbóltsleikararnir. Hann hevur verið sjómaður, verið á pílagrímsferð í stóra Evropa og var búsitandi í Amerika undir yvirgangsálopunum 11. septembur 2001. Honum dámar væl at skræða alt upp við rót og metir seg sjálvan duga væl at tillaga seg nýggjar umstøður. – Helst er tað tí eg eri fallin so væl til. Í grundini eri eg ovfarin av hvussu væl eg trívist her, sigur klaksvíkingurin Símun Joensen, sum nú hevur egna familju og bústað í høvuðsstaðnum

29 ára gamli Símun Joensen er føddur og uppvaksin í Klaks­vík. Hann hevur tvey yngri systkin. Karsten er 24 og Ragnhild er 20. Hvørgin teirra spælir fótbólt, men beiggin spælir flogbólt við Mjølnir. Fótbóltur liggur ei­heldur nær at familjuni, og orsøkin til, at Símun fór at spæla fótbólt, var, at vin­menn hansara gjørdu tað. Vin­menn so sum Hjalgrím Elttør, Atli Danielsen og Kristian á Lakjuni.
– Vit hava trýst hvønn ann­an í ein annan mun enn fam­iljan hevur gjørt tað, tí eing­in í familjuni spældi. Djúpu­mýra var mítt spæli­pláss. Klaks­víkin var ikki størri enn so, at vøllurin var mitt í býnum og har savnaðust vit. Tað var ikki sum vit kenna tað í dag við øllum hes­um smærri vallunum, sigur Símun og hyggur út ígjøgnum vindeygað í íbúð­ini í vesturbýnum í Havn, har út­sýnið er heilt eina­stand­andi.
Hann trívir í ein serstakan kikara, sum pápi hansara, ið hevur siglt víða kring heim­in, hevur keypt honum í Santander, Spania. Hann kik­ar langt út á fjørðin, har hann fær Norðlýsið í eygsjón henda vakra morgunin.

Verið víða um
Tað, at kika langt, hevur Símun ofta gjørt áður. Hon­um dámar væl at taka alt upp við rót, eins og hann gjørdi tá ið hann fór úr Klaksvík til Havnar. Eitt nú hevur hann verið einsumallur før­oy­ingur á pílagrímsferð úr Suður­frak­landi til Vestur­spania. Tá gekk hann 774km í 32 dagar. Sum tannáringur búði hann eis­ini í Amerika hjá einari AFS-familju. Har búði hann hin 11. septembur 2001, tá ið sorgar­leikurin kastaði eitt svart skýggj um allan heimin við yvir­gangsatsóknunum á World Trade Center í New York. Sjálvur búði hann langt burturi frá hendingini, nevn­iliga í statinum Wiscounsin, men hetta var eitt hart slag fyri alt Amerika og hend­ingina gloymir hann ongan­tíð.
– Eg var í skúla um 9-tíð­ina um morgunin. Tað var frí­korter, og eg hoyrdi tveir dreing­ir tosa um, at eitt flogfar hevði rakt eitt háhús í New York. Eg spurdi ikki meiri um tað, og eg hugsaði at talan var um eitt lítið flogfar og at einki stórvegis var hent, greið­ir Símun frá, áðrenn søg­an av álvara byrjar.
– So komu vit í tíma aft­ur. Eg kom gangandi inn í flokk­in, og sjónvarpið var tendr­að. Tað valdaði tøgn og øll fataðu, at okkurt ræðuligt var hent. Lærarin greiddi síð­ani frá, at eitt flogfar hevði rent á. Samstundis sum hann stendur har og tosar, síggja vit beinleiðis í sjónvarpinum, at eitt flogfar rakar afturat, sigur Símun, sum síðani varð nærm­ast búraður inni í skúl­anum undir stranga eftir­lit­inum í Amerika.
– Øll skuldu verða verandi í skúlanum. Alt var so kon­trollerað og strangt. Vit vóru har í seks tímar aftaná alt var hent, og høvdu tá fingið at vitað, at eitt flogfar eisini var dottið niður við Pentagon, for­telur Símun.
Vegna stóra tíðarmunin á Amerika og Føroyum var klokkan farin at nærkast mid­nátt í Føroyum, áðrenn hann slapp til húsa at ringja heima til Føroya at fortelja fam­iljuni, at hann hevði tað gott.
Hann kom sjálvur at merkja nógv øktu trygdina á flog­vallunum stutt eftir.
– Mánaðin eftir skuldi eg flúgva til Slovenia, har eg skuldi á uppgávu við U19-landsliðnum. Tá sá eg reaktiónina hjá myndig­leik­unum. Eg kom einsamallur á flogvøllin, hevði tasku á rygg­inum og var útlendingur. Eg bleiv steðgaður heilar tríggj­ar ferðir fyri at verða kann­að­ur, greiðir Símun frá og vís­ir eisini á, at tá ið hann seinni hetta sama árið skuldi til Florida at halda jól, skuldu øll úr skónum á flogvøllinum. Hetta kom eftir at ein maður stutt framm­an­undan hevði havt speingi­evni krógvað í skón­um.

Spælstýrari á miðvøllinum
Símun Joensen hevur spælt við KÍ øll síni ungdómsár og bróðurpartin av hansara vaksnu lívsleið. Í dag kenna vit hann sum ein fastur fúsur á vinstra bakki, men hetta er nýliga íkomið hjá honum. Hann hevur nevniliga spælt á mið­vøllinum sum yngri. Vit biðja hann lýsa seg sjálvan sum fótbóltsleikara fyrr.
– Eg var liðskipari á U18-lands­liðnum, spældi mitt á miðj­uni og var ein arbeiðs­hest­ur. Eg rann nógv og strídd­ist øgiligt. Eg fekk nógv gul kort, gjørdi harðar takk­lingar og hevði eina skrúvu leysa, um eg sjálvur skal siga tað. Eg hevði gott yvirblikk og havi lagt upp til nógv mál, sigur Símun og vísir á stikn­ingar, sum honum dámdi væl at senda avstað til tann kvika Hjalgrím Elttør.
Hann var ein spælstýrari á miðjuni og var sum yngri væl vaksin í mun til hinar. Hann stóð einki aftanfyri hin­ar á tekniska økinum.
– Men tað geri eg kanska nú, flennur Símun.
– Luftstyrkin og renni­orkan er mín styrki nú, sigur hann.
Sanniliga hevur hann renni­orku. Tað hev­ur hann prógv­að aðra­staðni enn á fót­bólts­vøll­inum. Hann er nevn­iliga gamal FM-vinn­ari á bæði 5km- og 10km-tein­unum.

Til Havnar og B36
Kappingarárið 2008 var ikki nakað minniligt ár hjá Símuni. Hann varð rakt­ur av einum drúgvum skaða og valdi at fara til skips. Hann sigldi fýra túrar við Skála­bergi frá á sumri 2008 og eitt ár fram. Komin í land aft­ur var hann sloppin av við skað­an, men tá tók hann eina av­gerð, sum broytti nógv. Hann søkti inn á Føroya Lærara­skúla í Havn, og hann slapp inn. Fyrsta árið búði hann í Klaksvík og ferðaðist nógv við bili aftur og fram, men hetta gjørdist honum stríggið og hann hevði hugsanir um at búseta seg í Havn. Tá kom B36 inn í myndina.
Hann hitti eitt umboð fyri B36 og spurdi seg fyri, men hann vildi ikki krevja nak­að serligt afturfyri. Alt, hann hugsaði um, var, at tað vegna lesnaðin var lættari at búgva í Havn. Síðani gekk tað skjótt, og Símun skrivaði und­ir sáttmála við B36 stutt aftaná.
Hann fekk sítt debut fyri B36 hin 27. mars 2010, tá ið hann varð inn­skift­ur tíð­liga í seinna hálv­leiki í 1-0-sigr­inum á HB í steypa­kapp­ing­ini. Tað skuldi ganga heili átta dystir áðr­enn Símun fekk sítt fyrsta tap í B36-troyggj­uni.

Happaður av KÍ-arum
Longu næsta árið Símun spældi við B36, gjørdist hann før­oyameistari við met­nógvum stig­um og er tað hans­ara størsta ítróttar­liga uppliving. Tá dámdi honum væl at minna sínar vin­menn í heim­býnum á, hvør júst var blivin meistari. Tað mátti hann gjalda fyri í fjør, tá ið KÍ var frammanfyri B36.
– Eg tordi ikki norður ta tíðina, tá ið teir høvdu 30 stig. Eg fekk nógv sms tað kvøldið, teir løgdu seg á odda í Effo­deildini. Men tað dámar mær væl, eg gjørdi tað jú eis­ini sjálvur í fjør, skemtar Símun.
Í Klaksvík ganga tey helst upp í fót­bóltin meiri enn tey flestu, og stundum fáa leik­arar prik, tá ið teir fara úr felag­num. Símun kennir seg tó bara væl við­farnan av bygda­­fólki sínum.
– Tá ið eg hevði skriv­að undir við B36, var tað eingin øvund mótvegis mær úr Klaksvík. Kensl­ur­nar kóka ofta tá ið tað kemur til fótbólt í Klaksvík, men eg slapp und­an. Øll skiltu tað, nú eg las í Havn, sigur Símun.

Stórtrívist í Havnini
Símun hevur nú búsett seg í Havnini saman við unn­ust­uni, Elsu Wraae. Hon eigur fimm ára gomlu Sophiliu, og sum familja stórtrívast tey í høvuðs­­staðnum. Sophiliu dámar væl at vera við Símuni í Klaksvík á vitjan hjá for­eldr­um hansara.
Tað er í grundini líka við, at hann kallar seg havna­mann, men tá er hann skjótur at rætta seg sjálvur.
– Nei, klaksvíkingur í Havn. Tað eri eg í øllum før­um. Í byrjanini var eg nógv í Klaksvík, men nú eri eg sjáldan har norðuri eftir mínum máti­stokki. Tað man vera tí eg trív­ist væl í Havn. Tað kanst tú skriva, heilt ótrúliga væl! Í grundini eri eg ovfarin av hvussu væl eg trívist og eg eri ordiliga fallin til, sigur Símun og fegnast um, at hann hevur nógv vin­fólk í Havn. Eitt nú hevur hann kent Heina í Skorini í nógv ár og eru damurnar hjá teim­um báðum eisini góðar vin­­konur.
– Tað eru eisini nógvir klaks­víkingar, sum búgva í Havn. Eg hitti tey á læra­skúl­anum, í B36 og frá øðrum við. Í løtuni arbeiði eg í einum frí­tíðarskúla og eg hitti dagliga nógv fólk. Tá ið tú spælir við B36, so er tað altíð eitt evni at tosa um, sigur Símun.

Fastur vinstri bakkur
Sum nevnt, so er Símun Joensen ikki gamal í garði á vinstra bakki, men heldur ein frá­vaksin miðvallari. Hann hevði ikki spælt fótbólt reglu­­liga í úti við eitt ár, tá ið hann á fyrsta sinni fekk møgu­­leik­an í B36.
Tú kemur til Havn­ar at arbeiða teg inn á besta liðið í einum stórum felagi. Tú var nærm­ast ein til­vildar­ligur klaks­víkingur, hevði hvørki meistara­heiti ella eitt stórt navn at peika á. Hvørjar styrkir held­ur tú sjálvur tú komst við, soleiðis at tú nú brád­liga er fastur maður á meistara­lið­num?
– Kanska tí at eg ikki síggi meg sjálvan sum ein til­vildarligan klaksvíking, svar­ar hann næstan illsliga – tó flenn­andi.
– Eg vildi gjarna royna kreftir í Havn. Eg møtti bara upp, fekk eitt pláss í skifti­rúm­inum, klæðir at venja í og so royndi meg bara. Teir manglaðu ein á vinstra bakki og eg vildi gjarna royna tað og venja meg við tað. Tað var eitt nýtt pláss fyri meg, hóast eg hevði roynt meg eitt sindur har áðrenn. Tað gekk ikki so væl fyrsta árið. Eg fekk tvær fipurspreingingar, men eg kom fyri meg aftur. Og kappingarárið 2011 var, ja. Símun hevur ikki orð at seta á tað.
Seinasta kappingarár gekk ikki eins væl hjá Símuni og B36, sum endaðu á einum 6. plássi í Effodeildini.
Tað er greitt, at Símun Joensen aftur í ár spælir við B36.

- - -

Símun Joensen

Føddur: 12. juli 1983
Bústaður: Tórshavn
Starv: Læraralesandi

Feløg:
2000-09: KÍ
2010- B36

Landsdystir:
U17 (12)
U19 (5)