høvdu rænt eina kvinnu av einum sjórænarskipi. Tá skal onkur á skipinum hava rópt okkurt sum femme mien (hetta hevur havt alskyns formar alt eftir, hvør hevur sagt frá søgnini) og soleiðis skal bygdin Famien [...] navnið Famien, antin sum for- ella eftirnavn. Hin uppfatanin, at sjórænarin sum skuldi hava rópt: femme mien ella okkurt líknandi á fronskum, er meiri spekulativ og skemtilig enn hon er sonn. Tað er rættiliga
uttanfyri. Tá ið skipsmenninir sóu, at teir róðu til lands við teimum, fóru teir at rópa: femme mien, femme mien! Soleiðis skuldi bygdin broyta navn. Brim kom og skipið sigldi burtur. Feðgarnir tóku sær hesar
til Vesturvíkar, sum Fámjin kallaðist tá, meðan franskmenninir umborð á skipinum róptu: Femme mien...femme mien! Tað merkir okkara kvinnur! Síðani hevur bygdin itið Fámjin. Fronsku kvinnurnar settu síðan
Carl Jóhan Jensen ······· Eg taki tína hond í mína... (upprunaheiti: Ta Main Dans la Mienne) Leikstjórn: Solveig Weinkouff Leikarar: Marita Dalsgaard og Olaf Johannesen Høvundur: Carol Rocamora Týðing:
