rituvíkingurin, Benadiktus Olsen, sum hevur róð út ein stóran part av lívi sínum. Við einum brosi um kinn tekur hann ímóti okkum, og hann hevur so einki ímóti at siga frá lívinum sum útróðrarmaður. Hann er
ður, meðni? Nei. Yvirhövur var hallið tann borgarliga vegin. Men í hesum sum öðrum galt tað sum kinverskir spekingar longu vóru komnir til tvey túsund ár áðrenn Mao varð skaptur oman á jörðina, hetta
eygleiðari og dugir væl at siga frá. Hann spældi eisini sjónleik. Hugsi, at hann spældi við í Systrunum á Kinn, sum varð framførdur í 1960. Hetta er so ein partur av tí mentanarliga rákinum. Henny er av ættað
strævið at venja so nógv, tá man eisini hevur eitt arbeiði og eitt heim at passa, sigur hon við brosi á kinn. Shaila millum Garðar hevur av sonnum sligið ella svomið navn sítt fast í føroyskari elitu-svimjing
spælið. At spæla uppá gomlu urguna, hevði kanska sína sjarmu, men sum Gudrid tekur til við brosi á kinn: - Tað var mangan hart at pumpa. Kanska er tað orsøkin til, at eg í dag havi so ring knø! 13 ár og
Millum teir, sum Niels Petur seymaði fyri, vóru fleiri kendir vinnulívsmenn. Ein av hesum var Mærsk Mckinney Møller. Niels Petur plagdi at seyma jakkarnar til hansara klædningar. Tað vóru aðrir, sum seymaðu [...] beiggi hansara, sum seymaði hansara jakkar. Páll Vang gjørdist lamin fyri 9 árum síðani. Tá ið Mærsk McKinney frætti hetta, sendi hann blómutyssi og bræv til Páll og bað hann um ikki at falla í fátt. Seinni
sera virkið í fimmti og seksti árunum, har spældir vórðu leikir, m. a. hjá Dalabóndum og Systrarnar á Kinn. Henda mentanarliga “Skarðsleið”, ið maðurin hevur gingið, hevur latið av sær til bygdina. Hornorkstrið
Ditlev og Guðrun. Móðurin Herborg var úr Hoyriksstovu í Oyndarfirði, dóttir Siggu, sum var ættað úr Kinn. Guðrun og eg vóru sostatt trýmenningar í móðurlegg. Faðirin, Johan Joensen, var sonur Jens Elias
sjúkrahúsinum, tá Mogensen hevði fingið kemoviðgerð og hevði mist hárið og lá í koma. Larsen kysti hann á kinn og segði farvæl. Og síðani sá Kim Larsen ikki Mogens Mogensen aftur. Men tá eg siti og skrivi tekstir
Karl Jakob var tað somuleiðis ein heilt serstøk løta, tá hann hósdagin á fyrsta sinni, og við tárum á kinn, kundi taka sítt egna barn upp í føvningin og siga: - Hetta er mítt barn! - Hetta kann simpelthen
