yvirtøkum, sum eru framdar uttan gjaldsskyldu, t.e. sambært § 9. í Heimastýrislógini. 3.Hvussu kann ein loyva sær at tosa um størri sjálvræði, størri sjálvbjargni, tá tú ikki vil gjalda fyri framdar yvirtøkur

í góðum lag og vit kunnu altíð spyrja um hjálp ella leiðbeining hjá honum og Ernu. Vit kunnu ikki loyva okkum at vera í góðum hýri ein dag og í ringum hýri dagin eftir. Eg má kenna meg sjálvan, áðrenn eg

Arbeiðsgevarafelag fyri 1997 verður sagt í brotinum um gongdina innan vinnugreinarnar: "Í hesum sambandi loyva feløgini í Vinnuhúsinum sær at undrast á, at eitt samfelag sum livir av at útflyta matvøru, ikki hevur

Bjørn á Heygum. - Vit hava í grannalondum okkara ávísar standardir, normar, fyri tí, ið ein kann loyva sær. Hví skulu vit ikki hava sama støðið? Hví skal hetta vera øðrvísi í Føroyum? Eingin ivi er um

egnu ferðavinnumyndugleikum og ferðavinnuni annars - tí vit hava einki ítøkiligt at vísa til - so loyva vit okkum kortini at spyrja, hvussu stætt er her hjá okkum, tá tað um ferðavinnutøl ræður? Hvørji

kvinnur við longri útbúgvingum, sum eru arbeiðsleysar, enn menn. - Orsøkin er ikki bara, at menn ikki loyva konufólki framat. Tað er ov einfalt at siga, at samfelagið hevur skylduna. Tí vit kvinnur eru eisini [...] og er løn í sjálvum sær. Hetta er mín arvur sum kvinna, sum hesar kvinnurnar gloppa dyrnar til og loyva okkum øllum at kaga inn í. - Tað sum eg sakni í Føroyum er, hví pengar ikki eru settir av til kyn

hana - men sum vilja taka fulla stigið móti fullveldi? -Eg skilji teirra kenslur. Og her má eg so loyva mær eisini at leggja fram mínar kenslur sum dani og sum ein partur av Ríkisfelagsskapinum, nevniliga

tiknar tvørtur um okkum. Jóannes Dalsgaard telist millum teir føroyingar, sum siga, at vit kunnu ikki loyva okkum at siga nei til eina alternativu vinnu sum olju, nú vit ikki kunnu veiða frítt - ikki uttan

av landinum, um lønarlagið í Føroyum verður lægri enn í londunum runt um Føroyar, men hetta vil eg loyva mær at ivast í. Sjálvssagt vil altíð onkur velja eina hægri løn fram um at búgva í Føroyum, men so

taka fiskiloyvið, sum bert fevnir um tunfiskaveiðu, í størsta álvara. Tað er ikki hugsingur um at loyva hvalaveiðu av nøkrum slag. Tað er annars nógvur hvalur at síggja, har tunfiskaskipini royna. Serliga