átta mál aftanfyri, og í dag fáa vit hóast alt javnleikin. - Hjá okkum ræður bara um at fáa gongd á okkara spæl aftur. Fáa vit tað, so vita vit, at vit hava ein góðan møguleika í seinsta enda. Og tá vit koma
veruni og til veruna sjálva. Evni eru úr djóra- og plantuheiminum bæði á sjógvi og landi. Náttúra okkara liggur so mikið fjarskotin og burtur frá øðrum, at hetta á mangan hátt setir sín sermerkta dám á
mál í undirtali, og eiga at klára at halda tí. Gudmund skorar tó tvey góð mál og berjist væl við okkara verju. Kreditt til hann, sigur Páll. Fær EB/Streymur trý stig í kvøld, so liggja teir heili 7 stig
fara í styttri og miðvísari skeið av landinum uttan at verða skrikt upp við rót; nakað sum sjófólk okkara mangan hevur verið burturstatt uttan tó at ivast í, hvar heimið kortini var. Góða eydnu tit á Frælsinum
hjá okkum. Talan verður sjálvandi um óvanliga stóra mótstøðu, men hetta verður so møguleiki hjá okkara spælarum at finna út av, hvussu góðir teir eru, tá ið sammett verður við teir bestu, sigur Todi Jónsson
Úr Egyptalandi til Kaanan – Úr trældómi til frælsi setir Osvald Kjærbo frásøgnina eisini í mun til okkara tíð. Hann vísir á, at frásøgnin um ísraelsfólk samstundis er ætlað sum vegleiðing og eggjan til øll
hví kann serøkið ikki fáa ein kjekk á hvørjum ári, hvar stjórin sjálvur ásetur upphæddina. So at okkara børn, ið bera brek fáa alla ta hjálp, sum til ber at fáa. Tað er bílligari í hinum endanum. Hvat
langt aftur, eftir at vit høvdu javnað. Vit skuldu bara hildu á fram at trýst, so tað var kanska okkara egna skyld, sigur Niclas Niclasen, sum er skipari á Víkingaskútuni. Tapið ber við sær, at Víkingur
andstøðu og verandi landsstýri. Hetta hava vit einki ímóti. Vit kunnu óskammað leggja politiska verk okkara fyri dóm veljarans. Eg vil at enda inniliga heita á øll fólkafloks fólk og annars øll onnur, sum
ella torir ikki at útinna tað sum løgtingið hevur álagt honum, nevniliga at boða ST frá um støðu okkara. Og har liggur málið í dag, eitt sigursmál á tingi og fyri føroysku tjóðina, endaði í ráðaloysi hjá