24.03 klokkan 14.05 er ein løta, sum eg ongantíð fari at gloyma. Ein løta, sum eg í langa tíð hevði stúrt fyri, men tíbetur ikki kendi, fyrr enn hon var her. Løtan, tá telefonboðini um, at mín góða vi

Hensar kom til Sandavágs at læra til bakara, tá ið eg var lítil smádrongur. Onkuntíð sendi mamma meg norð til Rigmor at keypa vinarbreyð, og tá var Hensar viðhvørt í handlinum. Tá ið eg sá hann aftur,

Sunnudagin 24. januar komu boðini um at Hensar hevði lagt árarnar inn. Umframt at hava verið føroyska skúlaverkinum ein góður maður, so gjørdist hann eisini góður fyri KFUM skótaarbeiði í Føroyum. Han

Eg havi ongantíð skilt hatta við at ein summarferiubók skal vera “lættari” enn aðrar – jú kanska í stødd og vekt, so tú kanst hava hana við tær í reyvalummanum … Hvørjar bøkur vil tú viðmæla at vit ta

Hvat fært tú burturúr at spæla horn? Eg fái gleðina við at spæla tónleik og gleðina at verða saman við fólki. Spælir tú nakrantíð horn heima? Nú venja vit fýra tímar um vikuna í einum venjingarhøli, o

Eg skal hava »kapitulerað«, tí »royndin, at fáa Tjóðveldi at seta donsku grundlógina og heimastýrislógina oman fyri stjórnarskipanina miseydnaðist«. Kanska Hallur kundi greitt frá, nær og hvussu eg ha