tíðarfestingar eru eitt eyðkenni fyri frásøgnina. Hann er annars útróðrarmaður og sum skilst ikki eitt av Guds bestu børnum. Eitt kradd og eitt tjóvsvætti og gessigur sum ein nýútsleptur veðragjólingur. Sjey børn

ikki, hvat Gud vil honum. Tað lúnuta hjá teimum gudlýdnu og hjartareinu bygdarmonnunum verður flutt yvir á Gud. Fanarnir eru jú gudsóttandi. Úrslitið er, at drongurin ikki ræðist Illamann, men Gud! Drongurin [...] til at lýsa angistina fyri teimum. Og júst tí hon ikki kann orðast, fær eingin hjálpt honum, hvørki Gud ella menniskir. Hann er verjuleysur ímóti tí tvítýdda, tí ikki sagda, og teir vaksnu nýta hetta sum [...] Drongurin veit ikki, hvørji krøvini eru, sum Gud og tey vaksnu seta honum, men hann hevur varhugan av, at hann, hvussu tað víkur og vendir, ikki lúkar tey - og tilveran er á tremur av iva og ræðslu. Hann følir

(p 139) »Tað føroyska summarið, tað var bara eitt slag av upphiting, ein ússaligur radiatorur, sum Gud hevði skrúvað frá har norðuri...« Málburðurin Tað, ið eyðmerkir Jóanes framum nógvar aðrar er háttur

tá ið menniskjan ikki útinnir ábyrgd sína ? og kemur undir dóm Guds. Frelsuætlan Guds broytist ikki frá einum tíðarhúshaldi til annað. Gud er náðiríkur móti menniskjanum undir øllum tíðarhúshaldunum, og [...] ríkið« og »evangeliið um náði og dýrd Guds«. Hitt seinna eykaskeiðið snýr seg um tíðina, tá ið samkoma Guds, likam Kristusar, verður rykt burtur og hvørt samkoma Guds skal fara gjøgnum ta stóru trongdina [...] yvirlit ella útsýni yvir og frágreiðing um tey sjey tíðarhúshaldini í Bíbliuni, sum umfata frelsusøgu Guds við hesum heimi í fortíð, nútíð og framtíð. Í fororðunum lesa vit: »Mong spyrja: »Hvat er eitt tí

Áin hon rennur, ja, vøkur hon er, og hon ongum menniskja nakað ger hana Gud okkum gav í hesi verð, men takast hon skal og undir fer. Hvat er tað fyri lóg og rættur, sum okkara bygd skal raka? Vendið tit [...] tit skútuni skjótast aftur, sessist við borðið um ánna at kjaka. Gud okkum hesa bygd hevur skapað við skúmandi áum, sum tit nú skulu taka, lat okkum bygd og áir ei tapa, av menniskjaávum umhvørvið saka [...] sjálvandi liva skal. Til síðst tit politikarar, sum valda, latið okkum í Funningi áirnar behalda, Gud gevi, tit skilja hesa støðu, áðrenn alt er farið og vorðið til søgu. bygdarmaður

framsíggin at senda boð eftir presti, og eg spurdi hann skelkað um hetta, men presturin svaraði, at Gud revsar ikki menniskjuni soleiðis. Tað uggaði meg eina løtu. Annvør átti ein fríggjadag, og hon lá á

skriva um, men vil eg við hesum fáum orðum senda okkara hjartans tøkk til tykkum við ynskjum um at Gud má signa dagin og framtíð tykkara. Heilsan við Prædikaranum 11,1. Bergljót og Bjarni  

Jólacafé í Leirvík Jólacafé verður á Statoil støðini í Leirvík í kvøld kl. 20. Á skránni verður m.a. Guds orð, søga og fyrrverandi misnýtari greiðir frá. Magni Christiansen syngur eisini nakrar sangir. Borðreitt

Løgmaður spyr heldur ikki sín egna flokk, tá eitt slíkt mál kemur fyri. Skal hann ráðføra seg við Gud og hvønn mann, hvat hann skal gera við ein landsstýrismann, so verður landsstýrismaðurin ongantíð koyrdur

og stovnaði hann saman við øðr-um hitt føroyska Stu-denta-felagið í 1910. Á sumri í 1915 tók hann gud-frøðisligt embætisprógv við framúr góðum úrsliti. Ynski hansara var at koma heim til Føroyar at verða [...] eru týddar eftir hond-skrivaðari bók, sum Heini Jeonsen á Ryggi við familju eigur. Teir, sum kendu Gud-mund siga, at hann var eitt ómetaliga gott, vinsælt, og fyrikomandi menniskja. Og hann var hugnaligur [...] hann ikki var føroyingur, so kendi hann seg sum før-oy-ing. Tað vitna bókmentaligu avrik hansara um. Gud-mund Bruun greiðir sjálvur frá í einum minningarriti, hvussu tað bar til, at hann tók á seg arbeiði