mostir og tvíburðarnir Luka og Mika. Tey verða glað at síggja hana, men tað verður ein ótrúligur saknur hjá okkum – eisini hugsi eg um Rúnu systur, Sigrit svigarinnan og Doris besta vinkonan hjá mostur
hevur tað ikki stóran týdning, um náttúruumstøður ikki eru til ræning, men tað verður ein stórur saknur í mentan og trivnaðinum í Skúgvi, um ikki verður farið í lomvigabergini aftur. Tekur hetta ov langa
teimum, hvussu góður hann var við tey. Hesi børn hava nú mist sín besta vin, og tað verður tí stórur saknur hjá teimum, at koma vestur í Bø og síggja tann tóma stólin hjá abbanum við vindeyga. Ei altíð vit
landi, og hevur skrivað bókina Eiðis kommuna til bata fyri heimbygd tína. Í dag er mansligleiki ein saknur. Men mansligur hevur tú verið. Tú hevur staðið við tað, tú ert, og tú hevur nýtt tíni mergjaðu orð
ikki síðst sjálvsivan, ið er listini so lívsneyðugur. Nú er Steinbjørn farin. Tað kenst tómligt. Saknur er í honum, tað skal Guð vita, men tað er og fer altíð at verða við takksemi at eg hugsi um hann
Dam Jacobsen at koma fyri seg eftir drúgvan skaðasteðg. Hjá FC Suðuroy var tað fyri viku síðani saknur í spælandi venjaranum Sasa Kolman, sum er góður at halla seg at hjá blaðungu dreingjunum, ið
at hon slapp ikki at hava báðar tær elstu døtur sínar hjá sær, tá ið tær vóru nýføddar. Ein stórur saknur, hóast gleðin um at vera móðir var stór. Marita var heima øll árini, meðan børnini vóru smá og gingu
Malta halda fram um tey bæöi Levi og Gretha avgerða at venda aftur til Føroyar, men tað verður ein saknur í teimum millum føroyingar í Jyllandi og tað man verða fáður sum hevur so hepna hond við sjómonnum
verður eisini verandi, hóast okkurt annað felag hevur verið eftir honum. ? Tað er kortini stórur saknur í Símuni Eliasen og Magna á Lakjuni, sum eru í Danmark. Símun spælir við Aarhus Fremad, har hann
døgurða og heimagjørdan ís, og vit teknaðu og rullaðu páskaregg, frá hønunum hjá tær. Tað er ein stórur saknur nú hesi páskini, og tú ikki ert her. Tú hevur altíð elska páskini og gjørdi altíð nógv burturúr tá
