Sunnudagin kl. 10.30 Minnismáltíð Harrans, kl. 12 Sunnudagsskúli, kl. 18 Evangel. fundur. »Tíð til Gud« verður úti í Pálsstovu sunnukvøldið kl. 21. Drekkamuður aftaná. Verið hjartaliga vælkomin. Katólska

heima var samt um at skiparatreytirnar vóru uppá ein prikk tær somu, sum hjá undanmanni hansara. Gud náði hann um tær treytirnar ikki vóru yvurhildnar. Helst avkoyrdur! Línan var eisini tann sama hendan

myndugleikum okkara, men tað skerst ikki burtur, at vit eru mong, sum skammast teirra vegna. P.S. Gud viti hvat hevði hent, um onkur gloymdi ella fekk hug at gloyma, at játta neyðuga peningin til ein nýggjan

heldur í hond okkara og hann leiðir okkum frameftir móti tí æviga. Minst til, at áðrenn tú fanst Gud, fann Gud teg. Hann fann teg, meðan tú vart langt burtur. Vit fóru øll av leið og viltust sum seyðir. Men [...] at hann er langt burtur. Tey leita í ymsum átrúnaðum. Og tað eru nokk av tilboðum í so máta. Tann Gud, vit trúgva á, er ikki langt burtur. Hann er at finna í hinum kristna kirkjuliðnum. Hann kemur til [...] hann leitaði okkum upp. Tað er gleðiboðskapurin til okkara. Nú noðyist eingin menniskja at liva uttan Gud. Men vraka vit hann, eiga vit onga framtíð. Vit eru sum kristin eyðmerkt at hoyra honum til. Hetta

Evangeliskt møti, kl. 21 Útimøti. Mánadagin kl. 20 Bønarmøti. Heimasíðan: www.ebenezer.fo »Tíð til Gud« verður úti í Pálsstovu sunnukvøldið kl. 21. Ungdómur luttekur við boskapi og vitnisburði, Dánjal og

kølgráur og svartur og blunkar niður á hinar, ið neyvan hava kent fløva tað livandi menn minnast. Áh Gud! sum her er friðarligt. Órógvin byrjar at gera um seg inni í mær. Nú eru 10 tímar síðan eg chekkaði

í ein, til at gerast sjálvur seg, og hetta okkurt er Gud. Í nærum allari aðrari lívsheimspeki, serliga hjá Sartre og Camus, er menniskja, uttan Gud (uttan hjá Buber, Marcel og Frankl), og sett í eina støðu [...] Men henda uppgáva er bert gjørlig, um vit vilja fyrihalda okkum til tað vald, ið skapti okkum, ið er Gud. Kierkegaard, eins og teir ið eftir hann gingu, setti sítt álit á einstaklingin, tá mongdin og bólkar [...] leiklut í heimspekini, men hin parturin av lívsheimspekini, m.a. Nietzsche helt á at prædika um at Gud er deyður, og at menniskja tí átti at uppgivið hesar vranghugmyndir og virði, ið bert leiða til lí

Friður veri við minninum um eina dygdar kvinnu. Guds lyfti halda, hvat enn eg missi, hvat enn ið brestur, tey bresta ei, um stjørnur blankar enn slókna allar, Guds lyfti svíkja aldri, nei. Jórun

ljós á tematikkin: Eggið er verðin. Hann, sum vil føðast, má sorla eina verð. Fuglurin flýgur til Gud. Gudurin eitur Abraxas. Tað er sjálvsagt ikki rithøvundsins uppgáva at díkja lesaran undir í fasittlistum

sum sótu óttafull úti á gongini, meðan tann deyðsmerkti stríddist. Hann doyði, meðan eg gekk úti í Guds fríðu náttúru og undraðist. Her kennist so friðaligt og tómt í kvøld, nú eg eri afturkomin. Kaldi [...] Týsdagur 22. januar 2002: Um eg skuldi átt nakað avgerandi orð at sagt um mín aldurdóm, nái eg hann, um Gud vil, seinasta teinin á lívsferðini, so hevði eg sett krøv til aldurdómin. Eg hevði viljað havt fult