nú gongur fyri seg. Leikmenn síggja tað sum sína uppgávu at fáa ein enda á stavraðsmálinum, sum – Gud viti hví – er blivið teirra marra. Teir leggja eftir hvør øðrum og brúka seg, sum stóðu teir undir
fór. Vit sum sita eftir, vita gott at tú ynskti at verða hjá okkum longri men sum tú so ofta segði ”Gud er tann sum ræður, um hann gerð meg frískan ella tekur meg heim” tú hevði ein innarligan frið, sum
trø, sum bóru frukt við frænum í, hvørt eftir sínum slagi. Og Gud sá at tað var gott.” 1. Mósebók, kap. 1, v. 11-12. “Framvegis segði Gud: “Eg gevi tykkum allar urtir á allari jørðini, sum bera fræ, og [...] geva boð um at halda seg frá føði, ið Gud hevur skapt, fyri at tey sum trúgva og hava lært sannleikan at kenna, skulu njóta hana við tøkk. Tí allur skapningur Guds er góður, og einki at vraka, táið tikið [...] tikið verður ímóti tí við tøkk; tí tað verður halgað við orði Guds og bøn.” 1. Timoteusarbræv, kap. 4, v. 1-5. “Gud fær jørðina at geva lekjandi urtir, ið tann vísi maðurin ikki eigur at skúgva til viks.”
hjartaliga tillukku við sjeytiára dagum Góða Fríðgerð, tillukku við manninum, eg ynski tykkum Guds signing. Tá Harrin Jesus er við, kann eingin verða ímóti. --- Heilsan Í. B.
næstrarkærleikan. Kristindómurin hevur eisini Jesus í eygnahædd við Heilaga Andanum, sum er liðurin millum Gud og menniskjuna. Tað hevur mann ikki í Islam, sigur Naser Khader, sum hevur eina Masterútbúgving í teologi
i ímillum vísindi og trúgv. Í bókunum grundgevur Lennox fyri, at vísindini als ikki hevur avlívað Gud, og at nýateistar taka grundleggjandi feil, tá teir siga, at átrúnaður í sær sjálvum er vandamikil
10.30. Øll eru vælkomin. Havnar kirkja: kl.11, Ann D. Hansen, sóknarprestur Hoyvík: kl.11, familjugudstænasta, Uni Næs, dómpróstur. Eftir gudstænastuna er drekkamunnur í kirkjukjallaranum. Argir: kl
skriftstaðið, bleiv hetta so álvarsamt fyri meg, Hebra Kp. 12-15. Síggji til at eingin víkur frá náði Guds, at eingin beisk rót veksur upp og ger skaða, og mong verða dálka av henni. Í Matt 18.22 og úteftir:
sigur annað um hetta evnið, tí hann religiøst ikki kann tulka Bíbliuna á annan hátt enn at bókin er Guds orð, orð fyri orð. tískil má maðurin benda fótin til at kunna passa glassskógvin hjá Øskufíu.
Hví? Tí. Ja, hví? Tí Gud vil ikki. Eg havi oftari enn tvær ferðir hoyrt sendifólk Guds siga, at deyðin skilur hjún. Bara deyðin má høgga knútin á hjúnabandinum. So tað er at bróta Guds orð at lora deyð og
