Soleiðis byrjar Nyholm Debess ein sang, har hann minnist aftur á barnaárini. Tá ið deyðin vitjar, støðgar ein á, og lívið saman við honum ið farin er, avmyndast sum ein filmur. Serliga barnaárini og u

Góði abbi. Hóast vit vistu, hvønn veg tað bar, vóru boðini tung at fáa um, at tú vart farin foldum frá. Eftir einum langum og virknum lívi á sjógvi og á landi fór heilsan hjá tær at bila tað seinasta

Ringt er at koma norður til Mikladals og vita, at tað manglar ein persónur, sum vit ikki skulu síggja meira. Abbi, eg dugi ikki at ímynda mær, at tú ikki ert ímillum okkum meira. Abbi var sum ein pápi

Tung vóru boðini, tá vit fingu at vita, at tú ikki var millum okkum meira. Hetta var, hóast heilsan var farin at bila, rættuliga brádliga. Tosaðu við teg stutt áðrenn, og tað var sum vanligt at hoyra

Tey komu sera óvart á okkum, deyðsboðini um, at Karl Anton var farin. Hóast hann stríddist við heilsuna, so góvu vit okkum ikki far um hetta, tí Karl Anton var so spill livandi og útynti sítt verk við

Fyrstu ferð, eg sá Karl Anton, var, tá ið eg fór at heilsa upp á hann á ovastu hædd á Margarinfabrikkini. Har møtti eg hesum prúða »víkinginum« - men eg fekk skjótt at kenna, at aftana fyri fasaduna,

Góða mamma, ikki vardi tað meg, at tað var síðstu ferð, eg skuldi hoyra tína mjúku rødd, tá eg segði farvæl við teg leygarkvøldið. Tá ið pappa ringdi kl. 02.00 sunnunátt, góðar 2½ tíma eftir, at eg he

Góða mamma, nú skjótt eitt ár er gingið síðani tú bleiv tikin heim til Harran, vil eg royna at seta nøkur orð saman um teg. Mamma vaks upp á uppsølum í Klaksvík saman við sjey systkjum, hon var næstel

Á palli lívsins broytast umstøður rætt sum er. Fyri stuttum var eg suðuri í Vági ein sunnudag og setti inn nýggj fyristøðufólk fyri samkomu Frelsunarhersins har. Mánamorgun bar leiðin til Tvøroyrar. T

Góða Linhild. Eg hevði ynskt, at eg kundi sagt hesi orð við teg, andlit til andlit, fortalt tær enn einaferð, hvussu góð eg var við teg, og hvussu ómetaliga nógv eg sakni teg.. Nú eru meir enn tríggir