hvørjum. Tá eg nú omanfyri bæði havi lovprísað stílinum í bókini og innihaldinum, so fari eg kortini at loyva mær at koma við einum vælmeintum ráðum: Læt onkran sakkønan rættlesa bókina, áðrenn næsta útgáva kemur

í hvørjum húsi. Men omanfyri alt hetta við ferðsluni stendur, at vit eftir mínum tykki kunnu ikki loyva okkum at fara ígjøgnum søguligt øki sum Gerðabø. Toftirnar har eru mær vitandi friðaðar. Har mugu

úr Nólsoy aftur, tá ið ferjan var komin til Nólsoyar hetta sunnukvøldið. Strandferðslan vildi ikki loyva fólki og bilum í land, tí tey stúrdu fyri trygdini, og ferðafólk sótu í fleiri tímar – mest sum gíslar

spældum dysti, har serliga servurnar hjá báðum pørtum gjørdu, at liðið hinu megin netið ikki kundi loyva sær at taka sær av løttum.

málið ikki tók alla hesa orkuna. Ein samgonga, sum hevur brúkt so nógva orku uppá eitt mál, kann ikki loyva sær at fara útaftur til sínar veljarar við ?óforrættaðari sak?. Samgongan má onkursvegna fáa málið

fulla rætt til at gera av, hvør ið er tín “vinur”, men var eg so góðtrúgvin at halda, at eg kundi loyva mær at skriva tað. Rætt er, sum tú sigur, at vit eru ikki komnir á gátt hjá hvør øðrum, men vit hava

Tó haldi eg, at uppskriftin til uppsøgnirnar báðar, líkist í alt ov stóran mun, og fari eg tí at loyva mær at halda, at Tórur Johannesen hevur ein sera, sera virknan leiklut í hesum spæli. Summi meina

uppfatan, at ein privatur banki er betri egnaður til uppgávuna. Tí vóna vit, at landsstýrið ger av at loyva privatum eigarum inn aftur í bankan. Og best var, um allir partaeigararnir vóru privatir, sigur Jørn

gini hjá Tjóðveldi hevði talt skeivt. Nú ber til at telja upp í átta á myndini omanfyri, men vit loyva okkum at halda, at onkur hevur verið dekan ov kreativir við tí áttanda tingliminum hjá Tjóðveldi.

leiklutur í at finna bæði innaru motivatiónina og javnvág er at siga sær sjálvum at hetta er okay, og at loyva sær sjálvum at njóta við máta, og at seta fokus á tað innara, sigur hon. –Tá hevur tú teg sjálvan