við í tí stóra óteljandi skaranum fyri Guds trónu, og tit fáa loyvi til at møtast heima í Himlinum, saman við teimum, sum tit máttu skiljast frá her í lívinum. Gud troysti tykkum í sváru sorg tykkara, og [...] Op. 7, 9-17. Meðan ápostulin Jóhannes situr sum fangi á oynni Patmos vegna sína trúgv, opinberar Gud seg á undurfullan hátt fyri honum, hann fær tildømis boð um at skriva brøv til sjey kirkjulið (samkomur)

Zealandi hinu megin klótuna ? og tað er fyrsta floks kjøt, sigur hann ? kjøt av neytum, sum liva í Guds fríu náttúru, neyt, sum ongantíð hava kent rákan av hvørki kraftfóðuri ella heilivági. 25 ár í SMS

her og nú. Og her og nú skulu vit bera Guds kærleika víðari til næstan. Menniskju vilja fáa lut í Guds náði og kærleika. Tað er onkur, sum hevur sagt, at vit eru Guds hendur í heiminum. Vit eru sett inn í [...] Vit siga, at Gud er kærleiki, og tað er hann, ófatiligur kærleiki. Vit kunna og megna ikki at grunda út dýpið av kærleika hansara. Ja, hesin kærleiki rakk út á Golgata, hann læt lív av kærleika til heimin [...] heimin. Og hesin kærleiki er til øll, sum vilja hava lut í honum. Jesu deyði og uppreisn eru vitni um Guds kærleika til okkum menniskju. Men vit eiga at siga eitt annað, og tað er, at heimurin, vit liva í

ge kommentarer i radio, TV, fra tingets talerstol og i talrige sagkyndige lægmænds udtalelser til Gud og hvermand. Græsrødderne rører på sig. Åh! - den ekspertice. Alle og enhver udtaler sig med forunderlig

hækkað munandi, fyri at tryggja góðsku, og tí at arbeiðið er so krevjandi, men er hetta úrslitið, so Gud náði tann neyðars føroying sum gerst ella er sjúkur og ikki kann fáa læknahjálp í Føroyum, tí ikki

børnini í mark-leysum ovfarakæti trúgva øllum, sum tey vaksnu siga, og har prestur er umboðsmaður guds á foldum, og lærarin sleppur at tukta tey, hann elskar, og idealkvinnan er hønumamman, sum altíð er

bøðil, um trá, um agg, kynsdráttin og um gandin í lívinum. Hjá honum fann eg onkran at "tosa við" um Gud og um Illamann, um list og vakurleika. Sum Jógvan Isaksen tekur til, so var bæði hjá Williami og Jens

bøðil, um trá, um agg, kynsdráttin og um gandin í lívinum. Hjá honum fann eg onkran at ?tosa við? um Gud og um Illamann, um list og vakurleika. Sum Jógvan Isaksen tekur til, so var bæði hjá Williami og Jens

kristna filosofi. Tey, sum ikki trúu á og kendu Gud, vóru fremmand á jørðini. Seinni verður hetta viðvent ? eitt nú í verkunum hjá Feuerbach: Trúgvin á at Gud er alt og menniskjað lítið og einki, ber í sær [...] meiningsfulla lívið er ein ítøkiligur møguleiki, og heldur enn til fánýtis at royna at fáa skil á Guds ætlan eiga vit sambært upplýsingarhugsjónini at granska náttúruna, samfelagið og menniskjað fyri at

sigur, at hann veit, at geva børnum sínum góðar gávur, teimum sum biðja hann. Eitt vita vit út frá Guds orði, at tað, sum Guð mest av øllum ynskir at geva okkum, er eitt lívssamfelag við seg. Eitt lívssamfelag