orðini hjá Augustin einum í hug: »Gud, tú hevur skapt okkum til tín, og hjarta okkara finnur ikki frið, fyrr enn tað hvílir í tær«. Tað er tí óneyðugt at royna at prógva, at Gud hevur lagt ævinleikan í hjørtu [...] ikki dugdu at síggja Guds náðigu hond aftanfyri. At hvíla í Gudi merkir longu í hesum lívi, at vit ikki sjálvi skulu syrgja fyri ævigu lagnu okkara. Lív og lagna okkara er í Guds hondum, og trúgvin er [...] sjálvum, sum Gud kann tað. Og eru vit í lívi okkara komin so langt, tá skuldu vit eisini betur duga at brúkt tað, sum hesin heimur hevur at bjóða, so tað ikki kemur at forða okkum leiðina til Guds ríki. Frígjørd

opnan og einglar Guds stíga upp og stíga niður yvir menniskjasonin. Tí tað merkir, at nú er tann himmal opin, sum áður var stongdur fyri menniskjum, at nú eru viðurskiftini millum Gud og menniskju avgerandi [...] at elske, thi deri er livet«. Yrkjarin er ikki í iva um, at hetta er Guds vilji við mannalívinum, at tað einans verður livað eftir Guds vilja, um tað er ærligt virki, hjálpsemi móti teimum, ið veikari eru [...] men hvørt er bundið at øðrum, og bæði verða livað fyri Guds ásjón. Yrkjarin steðgar tó ikki her. Alt hetta er týdningarmikið, tí tað er liður í Guds ævigu ráðagerð við menniskjanum. Men sum gudgivið lív

trúgvin kemur av Guds orði, so satt má hon eisini liva av tí, og tí er tað ikki nóg mikið eina ferð í lívinum at hoyra Guds orð. Sum maturin er neyðugur fyri likamið, soleiðis er Guds orð neyðugt, um vit [...] sum Gud av fyrstantíð skapti okkum til. Men frelsugerningur Jesusar og fylgjur hansara eru ikki at sammeta við natúrlógirnar, sum eru galdandi øll, antin tey vilja geva seg undir tær ella ikki. Gud virðir [...] hevur lív sítt í tí, tað er matur hansara, sigur hann. Men tað er ikki hansara egni gerningur, tað er Guds gerningur, hann er komin at gera, so satt sum matur hansara er at gera vilja hansara, sum sendi hann

royndu at liva lív sítt eftir Guds lóg. Mangir teirra vóru hampamenn, sum høvdu sett sær sum mál at liva eftir Guds vilja. Og endamálið var ein dag at kunna standast fyri Guds dómstóli. Teir vistu, at ein [...] ráddi um, at lívið varð livað soleiðis, at Gud kundi kennast við teir. Tann rættvísin, sum teir høvdu útvegað sær við at halda Guds lóg, hon skuldi saman við Guds fyrigeving bjarga teimum tann dag, tá ið [...] ið teir stóðu andlit til andlits við Gud. Og júst tí var stremban teirra at halda Guds lóg álvara og ikki kávalæti. Hetta var tá, og hetta er enn í dag menniskjans rættvísi. Vit kunnu skifta um orðini, hvør

til reiðar at sleppa øllum veraldar krúnum. Men í øllum, sum broytist og fer í okkara heimi, hevur Gud givið okkum hann, sum vit trygt kunnu halda fast við bæði í lívi og deyða, Jesus Kristus. Hansara [...] og peningi, kann vera spurt. Júst her kemur boðskapurin okkum øllum á møti. Við Jesu kross savnar Gud alla mannaættina og rættir okkum lívsins krúnu, hana sum eingin og einki kann taka frá okkum. Við sínum

Í honum er Gud sjálvur komin okkum á møti í leitan og tráan okkara. Tó á tann hátt, at enn ganga vit í trúgv - ikki í skoðan. Enn hevur Gud sannleikan sitandi við høgru hond sína. Men Guds høgra hond, [...] tænastu. Soleiðis gongur tað helst eisini, tá menniskjans langtan og leitan slítur seg leysan av Guds hondum. Tá Gud í forðum setti sær fyri at opinbera sína frelsu í høgru hond, fingu menniskju ikki frelsis [...] Síðani ta ferðina, Gud frá upphavi beyð tey fyrstu menniskjuni um at uppfylla jørðina og leggja hana undir seg, hava menniskju nátt størri og størri málum. Hvørt stig á vísdómsleið leiðir alsamt til tað

Tvinnir eru vegirnir og tvinni eru málini. Tað er Guds vegur og vegur illamanns. Hetta sigur kristna trúgvin okkum. Lív-sins vegur ber heim til Guds á himni, meðan deyðans vegur ber glatan við sær. Og [...] av hesum vegum. Ein triði møguleiki finst ikki. Og ein uttanveltað støða finst heldur ikki. Tað er Gud ella illimaður, lív ella deyði og frelsa ella glatan. Men vit vórðu í okkara heilagu dópsstund sett [...] kristin, eiga at vita, at vit ikki kunnu geva okkum sjálvum æruna fyri, at vit ganga lívsins veg. Guds er tøkkin og æran. Vit finna ikki sjálv lívsins veg. Jesus má leiða okkum inn á henda veg. Og tað

vita, at fyrigevingin gongur gjøgnum næstan. Vit kunnu siga tað við øðrum orðum, vit kunnu ikki dýrka Gud uttanum lívið og næstan. Kristna trúgvin talar í stóran mun um lívið og gerandisdagin. Og tá vit hava

hevur sett sín dám á tilveru okkara. Uppalingin hevur ómetaliga stóran týdning. Vit lærdu at ganga í Guds hús og fingu andliga føði til dagin og vegin. Vit vilja ikki vera uttan hesa siðvenju. Vit, sum eiga [...] til at læra tey at ganga kirkjugøtuna. Læra vit tey ikki tað, so koma tey kanska onga tíð at ganga í Guds hús. Tað er avgerandi, at okkara barnadoyptu læra at koma til gudstænastu, bara soleiðis vilja tey [...] sítt pláss har. At koma í kirkju er at koma saman við Gudi á serligan hátt. Ikki so at skilja, at Gud ikki er aðra staðni. Jú, tað er hann; men vit møta honum á ein annan hátt við dóp og altarborð og í

syndanna og ævigt lív. Hann gevur okkum nú og allar dagar at liva undir Guds náði. »Tí at øll hava syndað, og teimum væntar Guds heiður, og tey verða rættvísgjørd fyri einki av náði hansara við endurloysingini [...] Jesusi«. (Róm 3,24) Av okkum verður einki annað kravt uttan at trúgva á Guds náðigávu í Jesusi Krist. Hetta skuldi gjørt dyrnar inn í Guds ríki lættar at koma inn ígjøgnum. Men dyrnar er trongar, m.a. tí tað [...] sum at kravt av honum ogn hansara ella góðar gerðir. ? Men Gud ger ikki slíkar handilsavtalur við menniskju. So var ikki talan um náði. Guds er gávan. Trúgvin er júst hetta einfalda: at koma og taka ímóti