tykkum sjálvum, tað er gáva Guds, ikki av verkum ? fyri at eingin skal rósa sær«. (Efesusbr. 2 v 8-9). Latið okkum tí við munninum játta Jesus sum Harra og trúgva í hjartanum, at Gud reisti Hann upp frá hinum [...] bíbliuni opnari framman fyri tykkum, bæði saman og hvør sær. Bíblian er jú ikki nøkur vanlig bók, men orð Guds sum er livandi og hevur kraft og er hvassari enn nakað tvíeggjað svørð; tað fer ígjøgnum, inntil tað [...] ? Eg veit tað ikki, og kann heldur ikki døma um tað. Menniskju síggja bert tað sum er uttaná, men Gud skoðar hjørtuni, og veit hvat í teimum býr. Tað eru jú lærisveinar, sum eru tað í loyndum, eins og

Tíbetur eru umstøðurnar batnaðar, og fólk eru so smátt farin at leita sær heimaftur. Harumframt kom, við Guds hjálp, fiskur aftur á grunnarnar og kundu vit sum fólk fóta okkum aftur. Um tú vil tær og fólki okkara

fíggjarliga nokk koma upp á pláss. Vit trúgva á okkara land, vit trúgva á okkara fólk og vit trúgva á Gud, tá megna vit alt. Jógvan Krosslá, valevni í Suðuroy á lista E

hann syngur ? Tey, sum Guds vilja gera og elska fólk og land, ta signing við sær bera, sum sløkkir hatskan brand. Tey lýsa gjøgnum strevið, tey bjarga lond úr neyð, tey sigra alt. ? Gud gevi, vit teljast millum

blðm.), sum stóð fyri tí. ? Og tá ætlanin um undirsjóvartunnilin kom fram aftur í heyst, so var tað, Gud hjálpi mær, aftur ein sølfirðingur (Sámal Petur í Grund, blðm.), sum stóð sum landsstýrismaður. ? Eg

samband við Gospelfestvalin í fjør. Tá sungu tey við Andrae Crouch. Endamálið hjá kórinum er, at æra Gud við lovsangi, og gera navn Hansara stórt. Tey sungu fjølbroyttan gospeltónleik: Trad. gospel, stillar

skilir ein og hvør, sum lesur Bíbliuna. ­ Eg trúgvi ikki uppá eina samkoma ella ein flokk, men uppá Gud og teir bíblisku sannleikarnar, sum land og fólk hevur brúk fyri - óansæð hvat málið er. ­ Tá vit hava

hvussu fyrrverandi ensk hjálond hava tað í dag. Undirritaða hevur verið í fleiri av hesum londum, og Gud forbarmi seg fyri okkum, um vit fáa teirra livifót. Tey hava eina vánaliga sosiala skipan. Lønin er

Tann, sum byrjar at lesa Bíbliuna, sær beinanvegin hvat ætlan Guds var við menniskjanum. Gud skapti manninum eina kvinnu, og soleiðis ætlaði Gud at tað skuldi vera. Heilt tíðliga lesa vit um hor og siðloysi [...] og eftir at Gud hevði sagt hesi orðini við Ísraels fólk, lærir okkum heilt týðiliga hvussu menniskjuni eiga at liva. Øll sum lesa Bíbliuna av einum sonnum hjarta eru ikki í iva um, hvat Gud meinar um hesi [...] tí sendi Gud Jesu Kristus at doyggja á einum krossi, sum loysigjald fyri syndir okkara, bert vit vilja trúgva á Hann. Men tað frítekur okkum ikki frá ábyrgd okkara um at liva eftir boðum Guds. Allir skúlar

hava greitt teimum frá, at so er. Tað eru ikki øll sum fáa alt við, men vit eru nøkur ið gera tað og Gud havi lov fyri tað, at vit eru so ólík og tó so lík. Ikki er gjørligt at skriva ein slíkan filosofiskan