Ongin av okkum vardi, at hann skuldi fara so bráddliga. Sum so ofta fór hann frá húsum hendan morgunin - ein túr út á Bakka og út í bátahylin, har hann átti so nógvar túrar, men at hetta skuldi verða

Minnini liva eftir hjá teimum, ið hava mist Tað kom ikki so óvart á, nú lívstráður tín slitnaði. Vit undraðust mangan , at tú hóraði undan, tí heilsuveikur vart tú frá ungum av, hevði ring lungu og má

Góði Willy! Ikki var tað í mínum huga, at fríggjakvøldið skuldi verða títt allarsíðsta kvøld her hjá okkum. Sum altíð var tað hugnaligt at fáa teg inn á gólvið. Onkuntíð bleiv tað bara til eitt stutt

Vit høvdu tað altíð so gott saman. Onkuntíð svav eg hjá tær, tá Egil var burtur í arbeiðsørindum. Altíð hevði tú so ringt við at lova Egili avstað. Tú orkaði ikki tankan um ikki at fáa fatur á honum,

Tað er enn so óveruligt fyri meg, er tað virkiliga Snæbjørg, sum liggur har, so lívsglað, hóast eitt lív merkt av sjúku og eitt so gott menniskja, hon var altíð so góð við meg og mína familju og altíð

Tað kendist sum um, at alt steðgaði upp, tá ið boðini komu um, at Gudmund Joensen var farin bert 34 ára gamal. Eg kom at kenna Gudmund í 1984, vit róðu kapp saman við dreingjabátinum Sílinum. Tá ein a

Aftur nú, fyri hálvum øðrum mánaða síðani, legði deyðin sína køldu hond á ein av okkara kæru, og hesa ferðina var tað frá tí fyrra endanum av lívinum. Lítli Terji hjá Atla og Mariu er farin, akkurát v

So steðgaði aftur eitt hjartaslag frá stríði og strevi á foldum, ein sessur er tómur, ein muður ei mælir, ein sál fann sær frið undir moldum. Vit drýpa várt høvur for deyðans makt og lova av hjarta og

Maria farin... soleiðis vóru boðini fríggjamorgunin. Sjálvt um vit vistu at Maria var álvarsliga sjúk, so livdu vit, eins og hon sjálv, í vónini um at hon skuldi gerast frísk aftur. Boðini, um at hon

Vit steðga á. Hesu ferð sera undrandi, tí úr skaranum her á fold, vóru boð eftir einum, ið neyvan nakar hevði roknað við, skuldi fara so skjótt og so óvart. Sigurð var føddur og uppvaksin í Froðba. Gi