til øll okkara kæru, sum vit mistu her. Tú og mamma eru aftur saman, og tit pínast og stríðast ei longur, men gleðast og frøast saman. Tað er tungt og tómt eftir her hjá okkum, nú tú ert farin, men minnini [...] eisini hetta unga og góða sinni, sum gav tær tað dirvið tú hevði. Tú hevði eitt fantastiskt mót, sum helt tær uppi og styrkti teg, so at tú megnaði at berjast so leingi ímóti sjúkuni. Tá tú fekst at vita [...] so vil eg gera mítt besta" Hetta vísir bara hvussu gott menniskja tú vart, tú tókst altíð øll onnur fram um teg sjálvan. ? tað vísti tú so væl tær síðstu vikurnar á sjúkrahúsinum, har títt lív var alt annað
farin at bila, so tað bar ikki so væl til longur. At koma til Guðs orð lá ógvuliga frammarlaga hjá tær, og á møtum hevði tú altíð ein góðan vitnisburð at leggja fram, onkuntíð ein sang, sum tú sjálvur hevði [...] plantur og hevði stóran áhuga fyri tí, sum var rundan um teg - fylgdi sera gjølla við í tí, sum fór fram í samfelagi okkara og hevði eina greiða støðu, bæði á tí politiska og átrúnaðarliga økinum. Áhugin [...] yvir um fjørð. Hóast heilsuveikur so stóran part av lívinum, náddi tú ein høgan aldur, og tað, sum helt tær uppi, var tín grundfasta trúgv, og bønirnar til tann almáttuga Guð. Av lyndi vart tú lítillátin
ikki longur er ímillum okkum. Katrin var fyrsta forkvinna í Pedagogfelagnum, frá stovningardegnum 1.juni 1982 til 1984. Hóast Katrin valdi familjuna og leiðarastarvið í dagstovninum í Hoyvík fram um [...] tá Katrin helt eina stuttliga og hjartanemandi røðu, tá reistu vit okkum øll og takkaðu henni. Hetta gjørdu vit uttan at vita av, at so stutt var eftir, til hon ikki var okkara millum longur. Við hávirðing [...] undirvísing og upplýsing , men er nú eisini partur av okkara søgu. Tá Pedagogfelagið fylti 25 ár, helt Katrin eina røðu. Hon stóð so vøkur á pallinum við turriklæði um høvdið, og henni klæddi tað sera
Týsdagin tá i boðini bórust mær at Martha ikki longur var imillum okkara vóru ógvuliga tung. Eg steðgaði á og tankar minir fóru aftur til allar tær góðu løtur, vit høvdu saman bæði á álvara og gaman. Hjá [...] bátur, ið lá við bryggju, dró flaggið á hálva stong. Minnini eru mong og góð, tað rann eitt orðatak fram fyri meg: maður legst lík, men ei doyr minni mans. Minnini koma at liva víðari. Tað var rørandi at [...] henni ein so dyggur stuðul í øllum lívsins viðurskiftum. Og tykkum á Kjalarvegi og niðri á Bakka. Hon helt so nógv av tykkum. Og børnini í familjuni vóru hennara hornasteinur, hon var so góð við tey og Gertrud
Várharra taka teg frá okkum nú, hví kundi tú ikki vera her hjá okkum longur? Svarið uppá hendan spurning fingu vit í kirkjuni, tá ið prestur helt andakt yvir tær; "Hennara stríð er at enda komið". Eftir sita [...] altíð tíð til okkum, og vart tú eisini altíð klár við eini hjálpandi hond. Altíð tókst tú øll onnur fram um teg sjálva, og líka mikið hvussu nógv varð lagt á tínar herðar, so gavst tú aldrin upp, men tolin [...] droymdi eingin av okkum um, men tú hyggur stolt niður til okkara, tá tann dagur kemur. Ja, ikki ert tú longur okkara millum, men tú ert farin heim til Várharra og heim til tey kæru, sum tú misti her á fold.
tað fór at ganga og at hann kom fyri seg aftur. Eg hevði verið á sjúkrahúsinum og vitjað hann, og tá helt hann fyri, at nú styttist til hann kom at skoða Frelsaran, ið hann nú hevði sett sítt álit á, men [...] verið í føðingardegi hjá Olgu leygardagin og var í so góðum lag, tá ið hann fór avstað aftur. Og tá helt hann fyri, »her standi eg saman við einum fínum manni«, tað vóru myndir, ið Olga hevði av Kjølbro [...] hann, »Kjølbro hevði ikki verið til, um Símin og fleiri við honum ikki eisini høvdu verið til«. Tá helt hann, »jú, so er«. Góði Símin, vit sakna teg, tú vart so góður við dóttur okkara, altíð klárur at
og vóru á veg innaftur, Volli skuldi fara fram um húsið at hjálpa pápanum at kryvja, tá hann varð áhaldsin og fór fyri borð, alt meðan báturin helt leiðina fram. ”Eg fekk hildið mær uppi og fekk smoygt [...] Norðragøtu. Tey búsettust fyrst í gamla barnaheimi hansara niðri í brekkuni, seinni í nýggjum húsum longur uppi. Tey fingu børn, 3 døtur og 2 synir. Men teimum vórðu forløg tung, tey fingu ta stóru sorg at [...] og púra ókendur við tann stóra nýggja bát og motor, at sleppa afturum húsið, snara og lagaliga koma fram, ikki á, men til Volla, og við mikið stríð eydnaðist at sleppa innaftur í bátin. Nógvir tankar runnu
Várharra taka teg frá okkum nú, hví kundi tú ikki vera her hjá okkum longur? Svarið uppá hendan spurning fingu vit í kirkjuni, tá ið prestur helt andakt yvir tær; "Hennara stríð er at enda komið". Eftir sita [...] altíð tíð til okkum, og vart tú eisini altíð klár við eini hjálpandi hond. Altíð tókst tú øll onnur fram um teg sjálva, og líka mikið hvussu nógv varð lagt á tínar herðar, so gavst tú aldrin upp, men tolin [...] droymdi eingin av okkum um, men tú hyggur stolt niður til okkara, tá tann dagur kemur. Ja, ikki ert tú longur okkara millum, men tú ert farin heim til Várharra og heim til tey kæru, sum tú misti her á fold.
Tað vóru tung boð at fáa nýggjársaftan, at tú góði langabbi ikki var millum okkum longur. Hóast tú var 102 ára gamal, var tað ringt at góðtaka, at Gud nú hevði tikið teg til sín. Tað var ikki til at fata [...] skuldi síggja teg aftur. Tú hevði jú verið ein partur av mínum lívi, alt tað eg minnist. Tað eru ikki longur sorgartár, sum renna oman eftir kinnunum, men gleðistár, um hvussu nógvar góðar løtur, eg havi havt [...] hendingum í gomlum døgum, var tú vanur við at greiða mær frá ymiskum. Meðan vit gingu hendan túrin, fram við Gjónni, fortaldi tú mær, hvussu bátarnir fyrr komu í land í Gjónni við fiski. Eg kundi ikki rættiliga
arbeiði í Runavík, og í frítíðini komst tú at arbeiða í handli saman við mær, har eg helt tú fórt at fortseta, helt at hetta tímdi tú orduliga væl, men nei, eftir eitt hálvt ár fórt tú aftur til Sønderborg [...] aftur og fram, eg segði við teg, eg eri til arbeiðis, og tú ynskti nær góðan arbeiðshug, og vit hoyrast í morgin, men so skuldi ikki verða, tríggjar tímar aftaná vart tú ikki millum okkum longur, tí títt [...] vann hvørja ferdir. Robert gódi hetta havi eg fortalt tær fleiri ferðir, og tú smíltist eftir mær og helt, at eg hevði verið nakað herkut, men nei góði, tað var tí, at eg var so góð við teg, og tað visti
