Tað var ikki nøkur stuttlig sjón, ið møtti svensku Jessiku Ljungdahl, tá hon ætlaði sær at gera eitt sindur meira burtur úr einum grýturætti.
Ovast í dósini, sum hon ætlaði at stoyta í grýturættin, lá nevniliga, soleiðis sum viðhefta mynd vísir, ein stórur eiturkoppur.
- Eg sá okkurt myrkt í dósini og noyddist at hyggja nærri, hvat hetta í veruleikanum var, sigur Jessika Ljungdahl við Aftonbladet.
Tá hon stoytti úr dósini, sá hon, at restin av beinunum av eiturkoppinum lógu niðri í botninum. Eins og innihaldið í dósini, var eiturkoppurin bæði deyður og niðursjóðaður.
Svenska kvinnan prísar seg lukkuligan yvir, at tað var sjeikur hennara – og ikki hon sjálv – sum læt dósina upp og fann eiturkoppin.
Kortini hevði hon tað ikki gott, sum kvøldið leið, og náttin kom.
- Jú, hetta var virkuliga óbehagiligt, sigur hon og viðgongur, at hon eisini hevði trupult við at sova um náttina.
