Rúna Sivertsen
Formaður
Ráðið fyri Ferðslutrygd
Ferðslutrygdin varð als ikki tikin við í framløguni um Skálafjarðartunlarnar á fundinum á Svangaskarði í seinastu viku.
Tað er skelkandi, tí tað sigur eitt sindur um hugburðin tey, sum taka avgerðir í Føroyum hava, tá um ferðslutrygd ræður.
Og júst hugburðurin, vit hava til ferðslutrygdina, er helst orsøkin til, at vit missa nógv fleiri lív í ferðsluni enn grannalond okkara.
Vit kunnu ikki góðtaka ferðsluvanlukkur sum ein neyðuga fylgju av ferðsluni.
Ferðslutrygdin í hásætið
At fólk framhaldandi fara at gera mistøk í ferðsluni, sleppa vit neyvan undan. Men vit hava skyldu at laga viðurskiftini soleiðis, at fólk ikki doyggja ella fáa varandi mein av ferðsluvanlukkum
Í álitinum um Nullhugsjónina verður víst á, at ferðsluskaðar kosta føroyska samfelagnum slakar 200 milliónir krónur árliga.
Skulu vit tosa um nyttu og kostnað, verða vit noydd at taka hesi tøl í álvara.
At stigtakararnir til verkætlanina um Skálafjarðartunlarnar hugsa um nyttu og kostnað er sjálvsagt.
Men frá politiskari síðu má og skal trygdin og trivnaðurin í framtíðini raðfestast fremst í øllum, sum hevur við ferðslu at gera.
Landsverk hevur sum er, stórar trupulleikar av, at landsferðsluæðrar ganga ígjøgnum bygt økir.
Bæði til Ferðslutrygd og Landsverk fáa gjøgnum ár og dag nógvar áheitanir frá borgarum í teimum bygdum, sum liggja við hesar vegir, um at seta tiltøk í verk, so ferðin fer niður.
Tað er óðamannaverk at leggja eitt so stórt ferðslutrýst eftir einum vegi, sum gongur gjøgnum fleiri bygdir, heilt frá Søldarfirði til Runavíkar.
Alt hetta má politiski myndugleikin hava í huga, tá gerast skal av, hvør veglegging skal veljast í samband við ætlanina um tunlarnar millum Skálafjørðin og høvuðsstaðin.
