Allir flokkar hava tí seinastu árini boðið fjølmiðlum við. Fólkaflokkurin er farin so vítt, at hann hevur enntá sent allan landsfundin »live« á internetinum.
Men leygardagin kom vend í hjá Fólkaflokkinum. Fjølmiðlarnir vóru ikki bodnir við, og einki varð sent á internetinum. Men tað hildu vit vera eitt mistak, so sjálvandi sendi Sosialurin fólk til fundin, sum varð hildin á Hotel Hafnia leygardagin.
Um tað var tí, at leiðslan í Fólkaflokkinum var bangin fyri at fáa skorfleingju á landsfundinum, at fjølmiðlarnir ikki vóru bodnir við kunnu vit bara gita um. Men tá atfinningarnar høvdu heglað niður yvir leiðslu floksins í einar tveir tímar um órættvísu framferðina við, at floksleiðslan ikki slapp at taka dagar í millum Jørgen Niclasen og Anniku Olsen og um, at Jacob Vestergaard varð vrakaður sum formaður, tá varð Sosialurin koyrdur á dyr við teimum boðum, at tann avgerðin varð tikin um morgunin.
At persónsstríðið í Fólkaflokkinum er stórt og tyngjandi fyri flokkin er eyðsæð. Tá ein gamal politiskur revur sum Óli Breckmann trínur upp á røðarapallin at siga, at Fólkaflokkurin skal skifta formann og landsstýrisfólk ongantíð ov skjótt, tá má tað vera talan um ein flokk í stórum persónstrupulleikum.
Á hendan hátt líkist Fólkaflokkurin teimum gomlu kommunistisku flokkunum eystanfyri, har gamlir knarkar hildu seg til maktina við øllum snildum.
At eitt slíkt stríð skal standast í Fólkaflokkinum beint nú tykist ikki serliga búgvið politiskt. Flokkurin er komin í tað mest reaktioneru samgongu, sum hann kann hugsa sær. Hann hevur fingið allar hinar flokkarnar í samgonguni at taka undir við flatskattinum, og tað er løgið, um eitt persónsstríð í Fólkaflokkinum skal forkoma hesum møguleika. Men vit hava sæð slíkt fyrr, eitt nú tá Tjóðveldi hálaði teppið undan Anfinni Kallsberg og harvið forkom fullveldissamgonguni endaliga.
Tað verður áhugavert at frætta, hvussu leikur fer. Vónandi fær Fólkaflokkurin ikki lokkað hinar flokkarnar at steingja sínar landsfundir eisini.