Bankar hava dugað væl at lívgað sínum, og Tryggignarfelagið Føroyar er einki undantak í so máta.
Í blaðnum fríggjdagin vístu vit á, at fyrrverandi stjórin í felagnum, sum fekk 3,3 milliónir krónur í løn afturfyri av egnum ynski at siga seg úr starvi, og sum síðani av nevndini varð skotin upp fyri umboðsráðnum sum fyrsti nevndarlimur, sum ikki var valdur í umboðsráðið, fær um 1,2 milliónir krónur um árið fyri at vera nevndarformaður í høvuðsfelagnum og nevndarlimur í ymsum undirnevndum.
Tryggingarfelagið Føroyar er eitt sínamillum tryggingarfelag. Tað merkir, at fólk, sum tekna tryggingar í felagnum, eiga felagið. Talan er ikki um eitt partafelag, har tann, sum eigur mest í partapeningini hevur størstu ávirkanina á felagið.
Men tað eru fólk, sum koritni hava stórt vald á felagnum. Og hvussu ber tað til?
Demokratiið í felagnum er ikki so eyðsýnt. Evsta vald sigst vera umboðsráðið, sum verður valt av tryggingartakarunum. Valluttøkan er ikki stór – kanska serliga tí, at valluttøkutilgondin er so fløkt – har nærmast lagt verður upp til tryggingartakaran um ikki at atkvøða.
Eitt so stórt felag, sum Tryggingarfelagið Føroyar átti at sæð eina æru í, at so nógvir tryggingartakarar, sum gjørligt, greiddu atkvøðu. Tað kundi til dømis verið gjørt við at at ein aktøvðuseðil varð sendur hvørjum tryggingartakara, so hvør trygginartakari kundi atkvøtt í mun til síni tryggingargjøld. Men tað tykir ikki sum um, at valdselitan hevur áhuga í, at avgerðartilgongdin hevur støði í hesum.
Argumentini eru mong og háfloygd. Men tað skerst ikki burt, at tryggingartakarin hevði sæð størri virði í felagum, um tað lívgaði eitt sindur meira hjá teimum á niðuastu meinigu tryggingargjaldarunum – teimum sum gjalda gildið – heldur enn at forgylla tey á ovastu hædd.
Eitt »fólkins felag«, sum Tryggingarfelagið Føroyar, átti at gingið undan at víst ábyrgd og hógv og harvið virðing fyri teimum, sum gjalda.