Tað undraði mong, at Miðflokkurin fór við í hesa samgonguna, sum er ein hin mest reaktionera samgonga, vit hava havt í mong ár. Men tað gav eisini at bíta hjá Miðflokkinum undir samgongusamráðingunum, tí hin tingmaðurin gjørdi tá púra greitt, at hann fór í øllum førum við í hesa samgongu – við ella uttan Jenis av Rana. Nú er Miðflokkurin ein flokkur, sum virðispolitiskt er í eini tvístøðu – ella kanska líkasælu – meðan samhaldið eru tey kristnu virðini. Hóast Jenis av Rana hevur sína bakgrund á vinstraveinginum, og Bill Justinussen kanska høgrumegin – so gera báðir partar púra greitt, at grundsjónarmið floksins er kristindómurin – meðan politikkurin annars er sekunderur.
Øll hava sjálvandi rætt at grunda sín politikk, sum tey vilja. Men at grunda ein politiskan flokk á at vera kristin, kann gerast í so tunt soð, tí hvørki Jenis av Rana, Bill Justinussen ella Karsten Hansen eru meira kristnir enn tingfólk flest – tað er sjón fyri søgn, at hóast teir snakka meira um kristindóm, so megna teir ikki at vísa sín kristna næstrakærleika meira í verki, enn tingfólk flest. Tað hava vit eisini sæð áður – bæði í stríðinum millum Adolf Hansen og Tord Niclasen í áttatiárunum og millum Tord Niclasen og Niels Paula Danielsen í nítiárunum. Miðflokkurin er tann triðji kristiligi flokkurin í røðini, so statistiskt sæð, so kann hann saktans fara í tvíningar av stríði um politikk.
Men tá tað er sagt, so eru tað áhugaverd sjónarmið, sum Jenis av Rana førir fram í blaðnum í dag. Hann sigur, at pláss ikki er fyri sær í samgonguni, at hann ikki hevur samvitsku til at standa til svars fyri politikkinum hjá samgonguni og krevur broytingar í førda politikkinum – sum eru so stórar, at tær eru utopiskar at fáa framdar.
Jenis av Rana sigur, at hetta er eitt neyðarróp frá honum og ein ávaring til samgonguna.
Beinleiðis parlamentariskan týdning fær tað ikki, um Miðflokkurin fer úr samgonguni. Men hetta er ein týðulig ábending um, at samgongan stendur – og fer at standa – sera einsamøll í teimum ógvusligu inntrivum, sum standa fyri framman. Eingin møguleiki tykist vera fyri samstarvi við andstøðuna – og tá og um Miðflokkurin er farin, so kann tað vera ein spurningur um tíð, nær onkur í Sambandsflokkinumm – ella kanska Annika Olsen, fær samvitskubit og stingur í sekkin.
Tá alt kemur til alt, so sita løgmaður og Jørgen Niclasen kanska ikki so tungt á valdinum kortini.
