Finnur Helmsdal, tingmaður
Skal geva Jógvani rætt í tí, at tað er ikki heppið, um embætisfólk eru illoyal mótvegis politikarunum m.a. við at leka. Og hevur onkur gjørt seg sekan í hesum, eigur tað at fáa avleiðingar so ella so. Men góði Jógvan, lekin er so avgjørt ikki ein avgerandi trupulleiki í hesum sera óhepna máli. Trupulleikin er, at framferðin í hesum málinum er enn eitt skúladømi um, hvussu lítla virðing politiska valdið í veruleikanum hevur fyri almennu starvsfólkunum. Formaðurin í Starvsmannafelagnum, Gunnleivur Dalsgarð, tók ógvuliga rívan til, tá hann lýsti hugburð landsstýrissins mótvegis almennum starvsfólkum, og eg tori at siga, at Gunnleivur er ikki langt av leið.
Framferðin í málinum um flytingina av Strandferðsluni átti at lopið ein hvøkk á okkum øll, eisini Jógvan við Keldu. Tí taka vit okkum ikki saman og virða bæði avtalur, mannagongdir og ikki minst fólkini, so enda vit sum tann afturúr siglda bananrepublikkin, sum nógv hava frægd av at kalla okkum. Tíðin er langt síðan farin frá primitivum politikarum, sum bara megna eitt í einum framkomnum samfelag, nevniliga at syndra og reka fólk av garði. Sleppur karrráði fólkflokshugburðurin framhaldandi at dominera og køva hinar flokkarnar, so verða tað ikki bara tey best lærdu, sum flýggja.
Sjálvandi skulu vit øll liva, og sjálvsagt skulu almenn arbeiðspláss til Suðuroyar eisini. Men latið okkum sleppa hasum primitiva og barbariska framferðarháttinum. Latið okkum vísa bæði samfelag og fólki ta virðing, sum tey hava uppiborið. Tað er væl skiljandi, at ávísir brenna eftir at verða valdir, men tað heimilar ikki at gera tað, sum landsstýrismaðurin gjørdi í Strandferðslumálinum. Høvuðstrupulleikin var og er ikki lekin, Jógvan. Høvuðstrupulleikin er ein heilt annar, og tað veit tú eisini væl.
Kreppuhjálp
Amerikumenn tosa um eitt fyribrygdi, sum teir rópa yvirviðgerð. Tað er heiligvágídnaðurin, sum lokkar fólk at taka í yvirmát av ofta óneyðugum heiligvági, hetta fyri at vinna sum mest av peningi. Privatu sjúkrahúsini og læknarnir lokka somuleiðis fólk í ofta óneyðugar men dýrar viðgerðir. Vit kunnu eisini siga, at Útvarpið ovurviðgjørdi málið um Strandferðsluna, tá tíðindafólk fóru at tosa um kreppuhjálp til starvsfólkini á Strandferðsluni. Ikki tí, starvsfólk høvdu helst tørv á stuðli í samband við skakandi boðini, sum kollveltu tilveruna hjá fleiri. Men sæð í mun til støðuna í Suðuroynni, har fleiri hundrað fólk hava havt ilt við at fáa mat í munnin vegna arbeiðsloysi í langa tíð. Har fólk í hópatali hava flýggja undan vónloysinum. Nær hevur Útvarpið ella nakar annar tosað um kreppuhjálp til teirra?
Men aftur hinvegin, so rættvísger neyðstøða í Suðuroynni ikki, at landsstýrismaður í atkvøðutrega og uttan nakra ávaring ella ætlan annars av nøkrum slagi, bara hálar teppið undan dugnaligum og trúgvum starvsfólkum, sum eisini hava hús og heim at forsvara. Den går ikke, Jógvan við Keldu.
