Ein rósa vaks upp
hon var mær so kær.
Hon er ikki meira,
nú følnað hon er.
Tú segði so ofta:
»Eg elski teg omma«
Á, hvat er tað svárt,
aldrin hoyra teg meira.
Ja, elskaða Tove, vit sakna teg sáran,
men heima hjá Jesusi
síggjast vit aftur.
Har verður ei saknur, ei sorg
ella pína. Har verða vit saman
í gleði og gaman.
Tí sum tú segði:
»Jesus, hann veit altíð best«.
???????????
Omma
