Góða mamma, tað var tómligt at vera í Esbjerg, nú tú ikki er meira. Vit vóru í Danmark í feriu saman við gentunum í summar. Tær høvdu glett seg at sleppa niður í feriu hjá ommu, og tú gleddi teg eisin

Dagurin 24. august 1965 mundi vera tann lukkuligasti dagurin nakrantíð hjá fastir og Eigil, og ivaleyst eisini úti í Bø, hvar barnatalið ikki var stórt meir enn Tormann og Marner. Tá kom prinsessan, i

Góði pápi vit sakna teg. Tað kom ógvuliga óvart á, tá telefonin ringdi henda myrka morgun kl. 5.00, og boðini vóru, at pápi var farin. Fyrsti tankin var: "Og hvat so við mammu?" Tí mamma og pápi vóru

Tung vóru sporini - saman við familju, vinum og kenningum - úr kapellinum á Landssjúkrahúsinum niðan í stásiligu Vesturkirkjuna, kalda vetrarkvøldið fyrst í desembur. Samanbitna eygnabráði á næstringu

Góði Bjarni Tá mamma við gráturødd sunnukvøldið segði mær, at tú var deyður, skilti eg ikki hví so skuldi verða. Tú hevur verið mín flokkslærari og meir enn tað, og fari fyrst at takka tær fyri alt ta

Tórálvur hevur gjørt eitt gott arbeiði innan Argja Bóltfelag, og alíkavæl hevði hann tíð til at venja dreingirnar frá tí teir vóru 6 og 8 ára gamlir, til hann nú vegna sjúku mátti gevast. Hesir dreing

Hon var gløgg, mintist væl, hevði arbeitt mong ár í Landsstýrinum, tessvegna kom hon ofta í bløðini við ymiskum vegleiðingum, tá ið hon helt, at eitthvørt ikki var rætt endurgivið. Tó kendast, haldi e

Tað var eitt sindur av eini ættargjógv okkara millum. Hann var yngstur av børnunum hjá Hannu og Lítla Pallanum. Men eg var systkinabarn við pápa hansara! Soleiðis er, tá ið glopp verður millum ættarli

Eg veit ikki, hvønn rætt eg havi til tess, men orðini blíva við at troðka seg framat, og eg hevði stóra virðing fyri Mass Inga og hansara hugsjónum, sum hann dugdi væl at fremja í verki. Mass Ingi var