skapa broytingar. Grundarlagið undir menningini av NLP er, at tveir amerikumenn, Richard Bandler og John Grinder, fóru undir at granska dugnalig fólk, fyri at finna út av og læra víðari, hvussu hesi gera
forsetanum, drigin inn í málið. Richard Nixon varð noyddur at geva tveimum av sínum nærmastu ráðgevum, John Ehrlichman og Bob Haldemann, sekkin, hóast hann leingi dróg á við tí. Tað metti forsetin, hann kendi
um fasta sambandið - Jógvan við Keldu, eiga fremstu skipini og symptomini eru kanska sjónskast táið John William so sera subjektivt umrøður dystirnar, har KÍ er annað liðið. Yvirskipað eru Norðoyggjar ein
agsskapinum Irgun. Um Irgun skrivar Benny Morris í í tí stak áhugaverdu bókini Righteous Victims (John Murray, s. 147): 6. august 1938 legði ein Irgun-maður tveir stórar mjólkadunkar fyltar við TNT og
Stutt sagt roknaðu herovastarnir við, at tað var ikki óhugsandi, serliga um hjálp fekst frá Ameriku (John Lukacs, »Five Days in London, May 1940«, 1999). Hetta lýsir leiklutin hjá fíggingini. Har er eitt
seinastu vikuna, hon hevði her á fold, men noyddist niðuraftur til viðgerðar stutt eftir jarðarferðina. John hevur verið ein sera stórur stuðul hjá Hassi í hesi torføru tíð, tí hann var niðri við honum alla
rulli, var ikki tøk fyrr enn í seinnu helvt av seytjahundraðtalinum. Tað var bretski timburmaðurin John Harrison (1693 – 1776), sum stóð fyri hesum bragdi. Nú var gjørligt at staðfesta knattstøðuna við
bara at kyssa teg? Kanska kann tað løna seg her at nevna yrkingina La Belle Dame Sans Merci eftir John Keats. Eitt ørindi í hesi yrking ljóðar soleiðis: Eg sá bleikar kongar og prinsar og deyðableikar
filmi. Sjálvur havi eg sæð hana á palli tvær ferðir fyrr - í eini glæsiligari uppseting av Ibsens John Gabriel Borkman - sum dagar upp um flestu sjónleikir, sum ein háreistur tindur, við snjóskørðum og
mest sum ævintýrakend. Eg trúgvi ikki, at tú á sama hátt kann gera eina sending um Madonnu ella Elton John. Har er jú so nógv uppií. Tíðarrákið, uppvøksturin hjá Lennon og McCartny, sum báðir vóru móðirloysingar
