prosentum seinasta árið. Tjóðbanking mælir í staðin til, at man ger sær dælt av góðu gongdini til at spara nakað av peningi saman. Hetta skal gerast við at útseta almennar íløgur. - Tjóðbankin metir tí, at
Sosialin, at tunlarnir norður um Fjall eru framvegis partur av dagsskránni hjá honum. - Víst skulu vit spara, men vit skulu eisini gera íløgur, og ársins íløgukarmur saktans rúm fyri tunlunum, sigur Anfinn Kallsberg
streym í øllum húsinum. Hinumegin vegin práta vit við Ólav Frederiksen, sum brúkar nógva orku upp á at spara.. – ja, orku. Hann hevur sett sær fyri ongantíð at rinda eina olju-rokn-ing aftur. Eisini ætlar hann
rin – enn einaferð – at leggja somu plátuna á, sum teir hava spælt í 15 ár, um at tað almenna má spara. Hetta stendur í beinleiðis andsøgn við veruleikan, at tað er júst Fólkaflokkurin, sum tey seinastu
fólk og almennir stovnar ikki so mikið sum royna at biðja um meiri pening til ávís øki, uttan at spara líka nógv á onkrum øðrum øki. Hetta er greiði boðskapurin frá meirilutinum í fíggjarnevndini. Fyri
longur um bara at hava so stóra mongd sum gjørligt. – Nú mugu skipini hugsa um ein góðan prís og at spara so nógva olju sum gjørligt, so eg rokni við at vit kunnu fáa fisk frá ymisku skipunum í Føroyum, sum
løtu ongar ætlanir eru um at Føroyar skulu søkja um limaskap í evrusamstarvinum, og mælir tí til at spara peningin, sum kanningararbeiðið kostar. Hetta ger hann vísandi til, at fyri fáum árum síðani lá stórur
greitt, at heldur ikki Hvalbingar sleppa undan sparingum. Otto West, borgarstjóri sigur, at fyri at spara hevur bygdaráðið gjørt av at siga fýra av arbeiðsmonnunum hjá kommununi upp. Tilsamans eru níggju
-Skal hetta tulkast, sum at eitt nú sendistovan í London verður ikki tað fyrsta, sum samgongan fer at spara burtur? -Tað kann eg ikki siga, men eg kann staðfesta, at frágreiðingin frá sendimanninum segði, at
framhaldandi neyðugt at rudda vegirnar uttanfyri tunnilin fyri kava og tí fer ein tunnil ikki at spara allan kostnaðin av at grava kava á farleiðini til Gjáar, sigur Kári P. Højgaard.