undirbyggja hugsjónina um hav og vatn. ##med3## Og tilfarið bleiv speglpolerað stál, sum tamt í rundar formar, kann síggja út sum vatn og sum speglar bæði himmal og jørð, og alt har ímillum. Nágreiniliga skapið
vanligum sethúsum úti í Svanga í Havn stríðist Peturbjørg Hansen við at stoyta rennandi sjokolátu í formar. Alla staðni síggjast sjokolátaegg. Bæði pakkað í litfagurt silvurpappír og nakin. Ljósa- og myrkabrún
síðani mjølið í og elt deiggið væl. Lat síðani deiggið ganga í 45 min. Forma so bollarnar í ymiskar formar, sum eitt S ella sniglar o.s fr. og pynta við rosinum. Lat so bollarnar aftur ganga, til teir eru
trongdin til at breiða seg sjálvan út, royna seg sjálvan og tilogna sær heimin. Henda trongd hevur tveir formar, hin fyrri er hin virkni og uppíleggjandi, meðan hin seinni vil sameina, binda sjálvan teg saman
tí mítt uppskot er at respektera, at føroyskt mál hevur nakrar traditioneller ella konventionellar formar, tá tað kemur til staðanøvn í fremmandum londum. Eitt er nettupp Hetland, sum er gamalt ella vanligt
Jákupsson abstraktan hevði verið tað sama sum at avdúkað tørvandi kunnleika til teir náttúrurunnu formar og litir, ið umgeva hann í gerandisdegnum, og sum staðiliga geva honum íblástur, sjálvt tá ið hann
útrykkið, sum eg so aftur skal taka støðu til. Tilfarið skal kunna halda til veður og vind, litir og formar skulu haldast óbroyttir í krevjandi umstøðum. Í uppgávuni hugsaði eg um prýðingina á sama hátt
hevur lagt í arbeiðið gjalda seg ikki inn aftur, men hon hugnar sær við arbeiðinum. Hon hevur fimtan formar til páskareggini í ymiskum støddum og hvørt kvøld hevur hon gjørt nøkur egg. Fyri at stoypa tey,
automatiskt føroyskt hvørsfall, sbr. definitiónsspurningur, ikki definitiónarspurningur. Skeivir formar sum høsnarungi og høsnaregg vísa tað sama; t.e., stovnurin: høsn- er fleirtal, og mann kann ikki [...] , -ar, afturat einum fleirtalsstovni. Hetta skuldi itið: høsnaungi og høsnaegg. Eisini ólogiskir formar sum plátuhandil og fjallatindur. Í einum plátuhandli verða plátur seldar; samansetingin skuldi ikki [...] rættiliga veikt, tí tað skuldið verið: kongsins. Og hann siterar J. Nolsøe frá umleið 1830, sum sigur, at formar sum dygdarinnar eru føroyingum “en smule fremmed”. Eg rokni við, at Nolsøe her er í so optimistiskur
klætt við jarnplátum, ið vóru smíðað í tí formi og sniði, tað skuldi hava, sum tildømis teir rundu formar, bilarnir tá høvdu. Alt hetta var gjørt við hond, sum dugnaligir handverkarir tóku sær av. Amboðini