okkara skip og lata fólk vita um tørvin í Afrika. Vit fara at kunna um, hvat Mercy Ships ger fyri at ganga tí tørvinum á møti. Vit bjóða fólki umborð fyri at síggja, hvat vit gera. Tey kunnu melda seg til
størri enn nakrantíð fyrr. Spjaðing Men uppstillingarvalið hevur eisini avdúkað, at í veruleikanum ganga veljararnir hjá demokratiska flokkinum í bólkum, og at hetta er serliga sjónligt, tá tað snýr seg
kor, teirra sinn og levnað. Yvir hesum heimi hongur myrkurs og deyðans andi. Heimurin skal einaferð ganga undir. Hann er dømdur til undirgangs, tí at høvdingin í hesum heimi er dømdur. Guðs ríki er harafturímóti
stríðið millum Jesus og djevulin, - ta einum løtuna gjøgnum vinir hansara, sum djevulin tølir at ganga ørindi fyri seg (Matt. 16.23), og í næstu løtu gjøgnum fíggindar hansara, (Matt. 23, 13-15 og Jóhs
syndarliga støðan hjá farisearunum og teimum skriftlærdu. Og tað kann eisini verða okkara støða. Tí tá ganga vit okkara egnu leiðir, bæði nú og í ævinleikanum. Bíbilska læran um æviga glatan er ógvuliga beisk
Ella sum Jóhannes orðar seg: At ganga í ljósinum! Tí Gud er sjálvur ljós og einki myrkur er at finna í honum. Tí má tann, ið vil hava Gud við í spælinum, eisini ganga í ljósinum. Tað er at liva í opnum [...] Gudi og sær sjálvum um sína veruligu støðu sum ein syndari, ið ikki livir upp til Guds vilja. Men at ganga í ljósinum er eisini at hvíla í tí, sum Jesus gjørdi fyri meg. At Jesu deyði í mín stað er nóg mikil [...] mikil bót fyri mínar syndir. Og at eg tí – í Jesusi – eigi fyrigeving syndanna og ævigt lív. At ganga í ljósinum er tað avgerandi. Tá eru vit on-side. So kunnu vit frítt liva lív okkara, nýta tey evni, Gud
fyri vreiði tínar sakir; í mínum beinum er einki frískt fyri synda mína sakir; v5 tí misgerðir mínar ganga mær yvir høvdið, tyngja meg sum ein byrði, eg ei orki at bera; v6 míni sár tey rotna og dampa vegna
onnur slík rák Vit hava áður upplivað samkomur, sum fóru sera langt í trúnni. Onkur hildu seg til at ganga á vatninum, og onnur gingu á landavegunum við einum stórum krossi. - Tað hava upp gjøgnum tíðirnar [...] iski og religiøsi kokkteylurin at fylla ólukksáliga nógv, og so kanska saman við tí, at tey ikki ganga til nakað annað í frítíðini. Tá skilji eg væl, at foreldrini verða ørkymlað og eg hevði eisini kent
seinna heimsbardaga ein ovurstór dómadagssekt, sum hevði sett ein ávísan dag fyri, at heimurin skuldi ganga undir, við tí úrsliti, at limirnir í tíðini fram til henda dag at kalla fingu loyvi til at gera við
Læraraskúlin, sum enn heldur til í øðrum hølum. Skjalavørðurin Niels Frandsen, helt at tað fóru ikki at ganga nógv ár, so var skjalasavnið ov lítið. Bera vit hinvegin saman við tað sum vit eru von við her á landi
