Í vikuskiftinum spælir sjónleikabólkurin Koala lumpar nýggja ævintýrleikin Tá mánin setur og sólin rísur. Koala lumpar er ein bólkur, sum er vorðin til á kvøldskúlaskeiðnum »At skriva og spæla leik« hjá

Vinnararnir av teimum fýra aldursbólkunum fáa steyp til ognar, tá kappingin er av sunnudagin. Haldgrím setur stevnuna Fríggjadagin verða fyrstu tiltøkini, men stevnan verður alment sett leygardagin, og tað verður [...] kappróður Tilboðini á stevnuni eru mong og fjølbroytt, men tað tiltakið, sum meiri enn nakað annað, setur dám á aðrar stevnur, verður ikki við í Gøtu, og tað er kappróðurin. Stevnan í Gøtu er lutvís ung og

skeinkiloyvi. Á brúnni stendur borgarstjórin sjálvur og heldur seg skoða út yvir tignar sínar, meðan hann setur kikaran fyri blinda eygað. »Hugsjónin« er tann, at tess fleiri skeinkistøð eru, betur »læra« vit at

Vit liva kanska í eini trúleysari tíð. Ella sum Heðin Brú tekur til: tíðin er køld og bráð. Hetta setur eisini føroysku tjóðini málslig krøv, okkara málfrøðingum, okkara orðabókafólki, teimum, sum hava

í álopinum. Styrkin í spælinum hjá Arnoldi plagar at vera, tá hann fær bóltin aftarlaga og síðani setur turboina til. Frammarlaga á vøllinum er lítið øki at seta ferð á í. Tað var eyðsýnt, hvat ÍF var komið

onnur. Hann stendur eisini fyri møguligum samráðingum um sáttmálar. Hann skal skipa fyri, at felagið setur serfrøðingar innan neyðug øki, fyri at felagið í altjóða høpi skal kunna gerast sterkt og kappingarført

Hetta er fyrsta løgmansrøðan hjá sitandi løgmanni, har hann í byrjanini av valskeiðinum setur út í kortið fyri samgonguna. Tá ein hevur lurtað eftir løgmansrøðuni, og seinni lisið hana, spyr man seg sjálvan

Fríggjakvøldið klokkan 20:00 byrjar mentaløtan í Trongisvágs skúla, tá Jóannes Eidesgaard, floksformaður setur stevnuna. Summarkórið fer at syngja kórsang, og Kanny Sambleben og Árni Hansen fara at spæla lættan

sum ikki hevur verið sannførandi í ár. B36 maðurin verður neyvan á beinkinum, tí Allan Simonsen setur stóran prís uppá drúgvar altjóða royndir. Ein møguleiki er, at Jens Kristian yvirtekur vongverja plássið

politisku premissuni í eini samgongustøðu og eisini ásannar teir samfelagsligu veruleikarnar. Men hetta setur eisini krøv um tað mótsatta, at politiska rørslan kennir og skilur umstøður og ynskini hjá fakrørsluni