staðar at stýra álopsspælinum, so er hópurin um nakað sterkari í ár. Tað er baratað, at strandingar enn ikki hava víst nakað, sum minnir um gullspælið frá í fjør, og sum so eisini spælinum, sum tey nógvu seinastu
til at skilja eitt einasta orð. Uttan »katastrofa«. Men í hvørjum sambandi hon varð nevnd, veit eg enn ikki. Til rúmið er frálíkt baðirúm og skápspláss, sum skilliga er gjørt út til, at her skulu fólk helst
einasta av omanfyristandandi punktum, settu teir, sum vera man, knyklar í brýr og gjørdust heldur enn ikki risnir og spurdu, hvat í allari víðu verð hesir heimføðingarnir vildu í New York og fyri at vissa
heiligvági, men summi vera tey, sum verða tikin frá og førd víðari til aðra viðgerð, ið tey tíbetur enn ikki vita nakað um. Heystardagurin er veiðitíð, og tað er nú, at lagt verður niður fyri til veturin.
verður neyvan um tær heilt stóru broytingarnar hjá føroyameistarunum í HB komandi árið. Tó at tað enn ikki er greitt, hvør skal hava venjarauppgávuna í komandi kappingarári, so hevur leiðslan í felagnum
heimaliðnum, sum alla tíðina hevði eitt sera gott tak á stóru skjúttunum hjá VÍF. Og tó at álopsspælið enn ikki hevur fingið gullerðina á, so fer tað nú at benda tann vegin, sum vit so ofta hava sæð strandingar [...] hann. - Tað hevur verið ført fram, at ein av orsøkunum hjá VÍF til tungu gongdina er, at Áki Olsen enn ikki er tøkur, men so einfalt vil Sámal ikki gera tað til. - Tað kunnu vit ikki nýta til nakað. Áki var
saman sunnudagin, var talan um topp ímóti botnið. Neistin hevði undan dystinum tr? stig, meðan H71 enn ikki er komið á stigartalvuna. Væl av fólki høvdu leitað sær niðan í høllina á Hálsi sunnudagin, tá ið
stand aftur. Ætlandi skal húsið so brúkast til ungdómshús og fríðtíðartilhald. Men tann ætlanin er enn ikki komin longri enn á tekniborðið, sigur borgarstjórin. Inni á Firði er nógv tókt pláss, nú ferjulegan
tað hevði verið Nordjyllands Mesterskab fyri kokkalærlingar ella onkur onnur kapping, veit hann enn ikki at siga. Nú skal sigurin njótast eina løtu afturat. Í øllum førum til ferian endar mánadagin, og
henni, men nú fekk hon so ein heilan dyst, sigur Gurið flennandi. Tá vit hittu hanan á máli, var enn ikki greitt, hvussu álvarsligur skaðin í fótliðnum var, men lítið er at ivast í, at hetta kemur sum steinur
