høvuðspersónur. Har vóru tveir. Hin var Johnny Thomsen, sum hevur týtt nýggju skaldsøguna hjá Sjisjkin, ”Brævabókina,” og haraftrat legði fram eina spildurnýggja russiska-føroyska orðabók við 58.479
høvdu hjálp fyri neyðini, má eg nevna systrarnar, sum vóru nevndar við kelinavni báðar og vóru tær Kinne og Tovan, sum vóru óførar til slíkt. Kristensa og Anna, Anna sum nú byr á heiminum í Skálavík, gjørdu
vera eina tíð. Hetta val fall á Hansinu. Hon fór so út á Torvgil til ommu sína Ingu, ið varð ættað av Kinn í Lamba. Umframt Ingu, búðu Lena og Andrias har eisini. Her var hon so í trý ár, frá hon var sjey
tað øðrvísi, kann helst ikki beskrivast øðrvísi enn ein arbeiðsskaði!, sigur biskupur við brosi á kinn. Sosialurin hevur hitt Jógvan Fríðriksson til eitt jólaprát um ferðina sum Ísraelsmissiónin skipaði
hesi yrking byrjar soleiðis: Med linne andardrag stig natta inn, med myrke lokkar kringum hals og kinn og herdaduk av alvelette eimar. Reglur sum hesar kunnu, fullfíggjaðar sum tær eru, lættliga fáa ein
letur ta stóru arbeiðsmannahondina detta niður á borðplátuna. Í næstu løtu rýkur hondin upp undir kinn. Hann skriðar sær á undirarminum og klórar sær síðani í nakkanum. Orðini eru líka knøpp sum keipurnar
lunnar undir framtíðar virksemi og inntøkur. Kona Jóannes var úr Lamba. Hon æt Kristianna og var av Kinn. Hon tók læraraprógv í 1899 og var lærarinna í Fuglafirði, Leirvík og á Hellunum inntil í 1910, tá
Hann var sonur Niklas Dahl (1874-1953), sum giftist inn í Heiðriksstovu við Siggu Mariu Weihe úr Kinn (1872-1958). Bæði vóru úr Oyndarfirði. Hendrik var føddur í 1909. Hendrik hevði eg tilvildarliga hitt
loft, har sat Kristian á Gørðum. Hann var ein eldri maður tá. Hann sat í trappuni við hondum undir kinn og lurtaði eftir okkum, men hann segði einki. Tá hinir eru farnir sigur Kristian: “Tú skal ikki lurta
frættist, at starvsfólkini sita í torvum og togast við visiónirnar, meðan politikararnir sita hond undir kinn og bíða eftir øllum visiónunum frá funktionerunum. Og hava funktionerarnir tí nakra tíð eftir til
