Hesar avgerðir fáa borgararnar at taka eina avgerð. Velja teir til, ella velja teir frá? Sum Dania O. Tausen yrkir, so er tað, at siga ja, samstundis at siga nei til okkurt annað. Vit í Fólkaflokkinum ynskja
Ikki er tað nemt at skriva minnigarorð um ommu, minnini eru so nógv. Hvat skal eg skriva um? Tey fyrstu barnaárini minnist eg ikki so nógv um ommu, tí vit búðu í Norra. Men tá eg var 11, komu omma og
At tíðin stundum tykist okkum ganga alt ov skjótt, og skjótari við árunum, munnu vit øll varnast so hvørt , sum vit koma til aldurs. Og skjótt fór henda tíðin mær untist at støkka inn á gólvið hjá tæ
Ein rósa vaks upp hon var mær so kær. Hon er ikki meira, nú følnað hon er. Tú segði so ofta: »Eg elski teg omma« Á, hvat er tað svárt, aldrin hoyra teg meira. Ja, elskaða Tove, vit sakna teg sáran, me
Vit fingu eitt sjokk, tá ið vit hoyrdu, at tú ikki vart ímillum okkara longur. Hetta samsvaraði ikki við tað, sum læknarnir søgdu. Um eina viku skuldi tú sleppa heim at verða saman við familjuni. Men
Hildigunn Tausenn byrjaði at mála fyrst í 2000. Tá hon fór undir eina 4 ára útbúgving sum psykoterapeut, har listaterapi var ein av útbúgvingargreinunum, lærdi hon dirvi at opna, sleppa og finna seg s
