fólksins lærda háskúla. Um álitið á almenna sektorin skal varðveitast, má borgarin tryggjast og vita, at hann ikki sær seg aftur sum eina viðmerking í fjølmiðlunum. Her skal ein javnvág finnast og her má nevleikin
Vágum í kvøld. Tær hava so mangan bókstaviliga sannað orðataki, at »Eingin veit á morgni at siga, hvar hann á kvøldið gistir.« Og mangan hava tær gist aðrastðani, enn tær høvdu ætlað og væntað. Farið verður
fer Marjun óivað at geva sysktinabarninum, Stjørnuvenjaranum Rógva Nielsen, eitt lítið prik og arga hann, næstu ferð at familjan er savnað. Stjørnan er favorittur Tað er neyvan nakað dulsmál, at tað eru
botnin. Líkt var ikki til, at smádreingirnir í hesi løtu høvdu varnast sílini. Spurdi tí tann eina, um hann ikki vildi læna mær tráðuna eitt bil, so eg kundi fiska honum eitt stórt síl. Jú, tað var gamaní.
nakað útyvir restina av arbeiðnum. Og nú hava vit so leikin um Elling og Kjell-Bjarna, sum gongur enn. Hann eru vit ræðuliga væl nøgd við, tí sera nógv fólk sæð tann leikin. Tað, at Tjóðpallurin er á veg, ger
skjótari, at heilsustarvsfólkið ger alt sjálvt, heldur enn at tað stuðlar brúkaranum soleiðis, at hann kann vera so sjálvbjargin sum gjørligt og sum longst. Ov sperd til spontanitet Ætlar Nærverkið av
komin aftrat. Ikki ein belastningur Uppi á Grind á Eiði halda verkstaðurin og framsýningin til, og er hann opin ávísar tíðir ella eftir avtalu. Tað er tó serliga um summarið at fólk vitja her. Tá er nærum
Hans Pauli Strøm, landsstýrismaður Ongin ivi man vera um, at stakir uppihaldarar hava trupul kor, tí so sum samfelagsviðurskiftini eru ídag, røkkur illa bert við einari inntøku, til at tryggja familjuni
frá roykrørinum kunnu savnast, so tað er ikki smávegis. Ein treytin fyri hesum útbúnaðinum er, at hann skal standa tætt við sjógv, so her hava vit allar fyrimunir, tí øll dieselverkini ligga beint við
gloymdu ongantíð sítt klaksvíksmál. Tað sama er at siga um eitt nú Jógvan Páll Lassen. Og at hoyra Hans Holm og Óluvu Skaale framvegis tosa tað charmerandi suðuroyarmál, hóast tey hava búð í Havn í