og sum tann einasta í Føroyum, fantastiska flott. Tað hava hinar stevnurnar ikki megna og tað var saknur í, at eingin ólavsøkukabarett var í ár. Men havnafólk stúrið ikki: eins og tit høvdu svimjihylin

línufiskiskapurin út, so verður egningin heldur ikki at hóra undan, sigur Asbjørn, sum væntar, at saknur verður í serstøku atmosferini í skúrinum, sum hann heldur hava stóran sosialan týdning. Og hugurin

nógv onkran mánað, men hvat so, spyr Ólavur Larsen, fyrrverandi formaður í ÍF. Tað verður stórur saknur í Clayton Soares í Fuglafirði, um Udlændingestyrelsen heldur fast í síni avgerð at nokta honum u

- Ja, saknur verður í Hans Jákup. Tað er sikkurt og vist, sigur Amariel Norðoy við Sosialin í morgun. Boðini um deyða málarans koma ikki óvart á Amariel Norðoy, listamann, sum er staddur í Keypmannahavn

hevur hann eisini fingið nakað burturúr. Hann eigur eingi systkinabørn. Hetta er sum rímiligt ein saknur, men tá ið hann fór í holt við ættargransking fann hann fram til, at hann eigur ein hóp av trímenningum

inn í hjørtuni á ungum og gomlum, bæði í Føroyum og uttanlands. Og við perlum sum Blóma mín, 18, Saknur, Á kundi á Tíðarhavi og óteljandi øðrum hevur hann laga varðar eftir seg, sum mong leggja leiðina

røddini og kassagittarinum okkum við á eina hugnaliga ferð. Hann framførdi nakrar klassikarar so sum “Saknur”, “18” og “Vónsvikin”, og framførdi har afturat nøkur løg frá róstu útgávuni “Hørpuspælarin”. Ongin

frásøgumaðurin segði, so er Hanus tann besti Poul F. tolkarin. Tey bæði fyrstu løgini vóru Marita og Saknur. Hesir báðir klassikararnir í føroyskum tónleiki umboða nakað av tí stuttligasta og tí vakrasta bæði [...] sindur týðiligari. Marita var enn stuttligari við tí eitt sindur svaka klassiska tónleikinum undir, og Saknur var enn vakrari kýndur út úr teimum klassisku ljóðførunum Triðja Poul F. lagið var Heimsins dýrasta

leit í tíni eygu, Hvíldarløtan, Lívið, Tá eg at kvøða, Timburmenn, Fagra blóma, Á kundi á tíðarhavi, Saknur, Eygu tíni, Marita og Longsul. Lagt løgini til rættis hava Stamen Stantchev, Edward N. Debess, Páll

at upplivingin var vemmilig og lekkur í senn. Tey bæði fyrstu løgini á konsertini vóru Marita og Saknur. Hesir báðir klassikararnir í føroyskum tónleiki umboða nakað av tí stuttligasta og tí vakrasta bæði [...] sindur týðiligari. Marita var enn stuttligari við tí eitt sindur svaka klassiska tónleikinum undir, og Saknur var enn vakrari kýndur út úr teimum klassisku ljóðførunum. Konsertin var ein ferð í lagaskattinum