fóru at fyrireika okkum á maskinum í februar, men tað var ikki fyrrenn í apríl, at tað eydnaðist at manna bátin. Vit høvdu ikki hóming av fyrrenn á Norðoyastevnu, hvussu tað stóð til hjá okkum, og síðani
eftirløn. Men tað er ikki við hansara góða vilja. – Eg var landsstýrismaður í fíggjarmálum, tá tingmannalønirnar og -pensjónirnar vórðu broyttar í 1999. Tá varð trýst lagt á meg fyri at gera somu
at arbeiðaralønirnar fara at standa í stað eftir 1. mai, eins og lønir hjá limum Starvsmannafelagsins gjørdu. Tí Føroya Arbeiðarafelag fer at samráðast hesa ferð akkurát á sama hátt
tað nú ikki verður sum hjá løgmanni, at »betur verður næstu ferð«. Hvat er tað sum sigur Starvsmannafelagnum, at tað skal hepnast teimum betur í oktober? Tað kundi tí verið áhugavert at hoyrt
sum John Johannessen, fyrrverandi landsstýrismaður í Innlendismálum bað um, er almannakunngjørd, so tykist pípan hjá Kára P. Højgaard hava fingið annað ljóð. Tá trøini fyri nøkrum árum
Harumframt er ørgrynna av tónleikatiltøkum og -átøkum, m.o. A.M.E. í Reykjavík og Keypmannahavn, sum húsið við Niels Halm á odda hava tikið stig til og stuðlað. Nýggjasta mentanarliga átakið
vita, at eitt lítið bíligt tól, sum ein roykvarnari, sum kann keypast fyri lítlan penga, bjargar mannalívum. Tað er líka so vist, sum tað, at trygdarselin í bilinum bjargar mannalívum. Kortini er
m um valskipanina, og herundir vælsaktans eisini spurninginum um, hvussu nógv fólk skulu manna tingið. Javnstøðuspurningurin hevur verið nógv frammi seinnu árini, og hann eigur at verða
kirkjulið í óvissu, ein ótolandi støða, ið ikki kann bjóðast fólki. Nú síggja vit, at tað er torført at manna ávís størv, so nú er tíð upp á at rannsaka seg sjálvan, sum Jógvan bispur sigur. Eg vil takka Jógvani
umboðsmaður, landsgrannskoðari og fyrisitingarlóggávan verður sett úr gildi. Síðani skal enn ein almenn 5 manna nevnd mannast, og frá royndum vita vit, at hesar eru ikki bíligar. Eftir at landsstýrismaðurin hevur
