seinnapartin týsdagin, tá ið U 17 landsliðið í fyrsta dystinum í NM kappingini, sum í hesi vikuni er í Reykjavík, megnaði 1-1 móti Svøríki. Svensku spælararnir vóru ógvuliga vónbrotnir, tá ið dómarin bríkslaði

spældu í Sjallinn á Akureyri. Í gjárkvøldið spældi Týr á Akranesi, og í kvøld stendur Grand Rokk í Reykjavík á skránni. Síðani gongur leiðin til Ísafjørð, Húsavík og Egilstaðir, har seinasta framførslan verður

Ì Íslandi er (ó)skilið verri um nakað. Vit vóru 4 føroyingar í 2005, sum vitjaðu eitt posthús í Reykjavík. Har høvdu 18 sagt upp innanfyri eitt ár. Ein stórur prosentpartur av starvsfólkunum vóru póllendingar

Karstin kom til mans undir krígnum. Tá var ikki so lætt at fáa skipskjans. Hann var tí eitt skifti í Reykjavík og arbeiddi við hitaleiðingum. Í 1946 fór hann til skips, og millum skipini, sum hann var við, taldust

Hirtshals, í Sønderjyske Kulturcenter sum var í Vojens, í Kolding, í Arendal, í Baltikum og í Reykjavík. Jóna undirvísir í grafikki í kvøldskúlanum, hon er nevndarlimur í LISA, og hon hevur fleiri ferðir

á heimasíðuni. Annars hevur Tórshavnar Býráð eisini átikið sær sín lut í dystinum. Tórshavn og Reykjavík eru vinarbýir, og tí fer Býráðið eftir dystin at hava okkurt ábit fyri leikarunum hjá bæði HB og

siga seg rokna við, at Vogts fer at fáa sekkin, um Skotland ikki fer at fáa eitt líkinda úrslit í Reykjavík. Á BBC heimasíðuni sláa teir kalt vatn í blóðið. Eyðmýkingin er ikki fullkomin enn. Eftir javnleikin

líkt er ikki til, at her hendir nakað, sigur reiðarin. Nú ella ikki Akraberg liggur framvegis í Reykjavík, men øll manningin er heimkomin. Skipið hevur kvotu eftir í Barentshavinum, men vildi helst sloppið

ikki, tá ið Eyðvør Pállsdóttir í føroyskum búna og við síni vøkru rødd sang føroyska tjóðsangin í Reykjavík. Hóast tað er ilt at skilja, at tað so ofta skal koma fyri, so mugu vit góðtaka, tá ið teknisk brek

um mist stig. Og tá hevur talan væl at merkja verið um lið sum Skotland á heimavølli, Íslandi í Reykjavík og týsku HM-finalistarnar bæði úti og heima. Vóru hesi úrslit nakað, sum Henrik Larsen hevði droymt