Eyðun Elttør segði víðari, at tað hevur verið sagt, at oljufeløgini eru okkara mótpartar, at vit mugu ansa okkum fyri teimum og seta krøv til teirra. Feløgini eiga ikki at kunna hóreiggja sær, sum tað passar [...] so at vit at enda standa eftir við ongum uttan einum skamfarnum samfelagi. - Sjálvandi skulu vit ansa okkum, í hesum eins og í øllum øðrum viðurskiftum. Eftir míni meting skal hetta tó ikki gerast við

so heilt galið. Tá virkaði undirlagið bara heilt álítandi. Men eingin ivi var tó um, at tú skuldi ansa tær og hyggja væl eftir, hvar fóturin varð settur. Tí heilt greitt var, at eitt lítið mistak kundi

frítíðarítriv. Onkur verða koyrd, meðan onnur ganga. Í báðum førum er tað alneyðugt at vit – tey vaksnu – ansa eftir teimum yngru. Sum foreldur kunnu vit leiðbeina teimum millum annað við at fylgja hesum ráðum: [...] Skulu tey tvørtur um vegin, er best at fara har, sum vegurin er beinur, og sýnið er gott. - Bið tey ansa serliga væl eftir, tá tey fara út á vegin ímillum parkeraðar bilar ella aðrastaðni, har tey ikki síggjast

útbúgvingarligum ætlanum – ella hvat skulu vit vænta okkum? Tað er fínt við útbúgvingingum, men vit mugu ansa eftir, at sjálv mentanin og samleikin ikki ikki fara fyri bakka. Alt snýr seg jú um okkara felags

vera. Her skal tað loysa seg at arbeiða nógv. Tað skal vera rúmligt og pláss fyri øllum. Vit mugu ansa eftir, at okkara vinnulívsfólk ikki kasta handklæðið í ringin og rýma, tí tey ikki føla seg nóg virðiliga

rýma teir. Troyttandi grenj, havi eg hugsað. Og tá man skrivar blogg um gerandisgleðir, skal man nokk ansa eftir egnum glashúsi, áðrenn man finnist at jaligum nøgdsemiskanningum. Men eg loyvi mær álíkavæl

kinum eitt sterkari fótafesti. - Eingin kann siga hann ringan fyri tað. Hinvegin eigur Jóannes at ansa eitt sindur eftir, hvussu hann fer við sínum egna valdømi Suðuroynni, sum hevur verið og er serstakliga

so er sera umráðandi at hava ein so góðan og sunnan rakstur sum gjørligt, og neyðugt er støðugt at ansa eftir, at raksturin liggur á tí røttu leguni. Fíggjarkostnaðurin hjá kommununi er rættiliga støðugur

endurskini, eru sjónlig 140 metrar burturfrá. - Koyrir bilurin 50 km/t, hevur bilførarin 10 sekund at ansa eftir fólki í endurskini, men hann hevur bara 2 sekund at reagera í, tá ið fólk ikki eru í endurskini

fjórðabesta loysnin, sigur hann. Vindeyguni eru tung og ring at flyta. Fólk má alla tíðina sita og ansa teimum, meðan siglt verður, og sama sjaggið er at fáa tey upp aftur hinumegin. ?Tað er so skjótt,